Przejdź do zawartości

Boeing 377 Stratocruiser

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boeing 377 Stratocruiser
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Boeing

Typ

pasażerski

Historia
Data oblotu

8 lipca 1947

Liczba egz.

56

Liczba wypadków
 • w tym katastrof

140
13

Dane techniczne
Napęd

Pratt & Whitney R-4360

Moc

4 × 3210 kW

Wymiary
Rozpiętość

43,05 m

Długość

33,63 m

Wysokość

11,66 m

Masa
Własna

37 876 kg

Startowa

67 133 kg

Osiągi
Prędkość maks.

0,50 Ma (603 km/h)

Prędkość przelotowa

0,40 Ma (483 km/h)

Pułap

9800 m

Zasięg

6760 km

Dane operacyjne
Liczba miejsc
63 – 84

Boeing 377 Stratocruiser – luksusowy powojenny samolot dalekiego zasięgu z czterema tłokowymi silnikami gwiazdowymi.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Samolot powstał jako cywilna wersja samolotu Boeing C-97 Stratofreighter, który bazował na Boeing B-29 Superfortress. W nowej konstrukcji wykorzystano skrzydła, usterzenie oraz silniki z B-29. Kadłub został całkowicie przeprojektowany do wersji dwupokładowej. Tak powstała konstrukcja umożliwiła nawiązanie regularnego połączenia międzykontynentalnego na trasie Londyn-Nowy Jork bez międzylądowania. Stał się również podstawą do opracowania samolotów transportowych przeznaczonych do przewożenia wielkogabarytowych ładunków Aero Spacelines Pregnant Guppy i Aero Spacelines Super Guppy[1].

Użytkownicy

[edytuj | edytuj kod]
 Ekwador
 Izrael
 Wielka Brytania
 Stany Zjednoczone
 Wenezuela
Skandynawia

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]