Przejdź do zawartości

Bundesnachrichtendienst

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bundesnachrichtendienst
Logo
Logo BND
ilustracja
Państwo

 Niemcy

Prezydent

Bruno Kahl

Adres
Gardeschützenweg 71-101 (wejście od strony Viktoriastr. 10), 12203 Berlin
Heilmannstr. 30, 82049 Pullach im Isartal
brak współrzędnych
Strona internetowa
Siedziba główna w Pullach
Nowa siedziba główna BND przy Gardeschützenweg 71-101 w Berlin-Mitte
Budynki BND w Berlinie-Lichterfelde
Wnętrze kabiny BND-Jeta
Zakamuflowana placówka BND przy Helene-Weber-Allee 23, Monachium

Bundesnachrichtendienst (w skrócie BND, z niem. Federalna Służba Wywiadowcza[1], Federalna Służba Wywiadu[2]) – agencja wywiadowcza utworzona w Republice Federalnej Niemiec w 1956 roku, wywodząca się z tzw. Organizacji Gehlena, z siedzibą przy Gardeschützenweg 71-101 w Berlinie oraz przy Heilmannstr. 30 w Pullach niedaleko Monachium.

Utworzenie Bundesnachrichtendienst

[edytuj | edytuj kod]

Po przyjęciu Republiki Federalnej Niemiec do NATO w 1955 roku, rząd tego kraju uznał, że należy rozbudować struktury wywiadu. Proces zmian (transformacji) rozpoczął się 1 kwietnia 1956 roku.

Organizacja Gehlena została przekształcona w „Bundesnachrichtendienst” pod skrótem BND. Kadry nowej służby wywiadowczej stanowili byli funkcjonariusze Organizacji Gehlena, którzy wywodzili się z byłej Służby Bezpieczeństwa SS (Sicherheitsdienst), Tajnej Policji Państwowej (Gestapo) oraz wywiadu wojskowego (Abwehry), tak jak w przypadku kontrwywiadu RFNFederalnego Urzędu Ochrony Konstytucji (Bundesamt für Verfassungsschutz – BfV).

Zadania BND

[edytuj | edytuj kod]

Zadaniem Federalnej Służby Wywiadowczej (BND) jest m.in. pozyskiwanie i analiza informacji wywiadowczych uzyskanych drogą wywiadowczo-operacyjną, rozpoznawanie i przeciwdziałanie zagrożeniom dla suwerenności oraz interesów Republiki Federalnej Niemiec.

Bundesnachrichtendienst działa w ponad 100 krajach, około 1500 funkcjonariuszy BND działa pod przykrywką attachatów wojskowych, handlowych lub jako zwykły personel niemieckich ambasad i konsulatów w różnych rejonach świata.

Kierownictwo BND poświęca znaczącą część swych zasobów na walkę z terroryzmem, lokując swych agentów w grupach terrorystycznych w Niemczech i za granicą, przestępczością zorganizowaną, współpracując przy tym z innymi organami, m.in. kontrwywiadem, Bundesamt für Verfassungsschutz i policją. Zajmuje się też penetracją „czarnego rynku” zagrażającemu suwerennym interesom Niemiec.

Lokalizacje BND

[edytuj | edytuj kod]

Przez wiele lat kierownictwo organizacji mieściło się w Pullach w aglomeracji Monachium (kryptonim „Nikolaus”), jednak w 2017 r. uruchomiono nową centralę w Berlinie, do której przeniesiono pracowników z Pullach. Mieści się ona w dawnym Berlinie Wschodnim, w dzielnicy Berlin-Mitte, na terenie dawnego Stadionu Młodzieży Świata przy Chausseestrasse, a w oficjalnym otwarciu w 2019 r. uczestniczyła kanclerz Angela Merkel. W całych Niemczech istnieje ok. 100 filii (z tego 70 w Bawarii). BND zatrudnia ok. 6000 pracowników.

Lokalizacje i ich ujawnione kryptonimy:

Dotacje dla BND z budżetu federalnego

[edytuj | edytuj kod]

Prezydenci BND

[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna Bundesnachrichtendienst na 1992 rok

[edytuj | edytuj kod]

Struktura Federalnej Służby Wywiadowczej (BND) (według Schmidta-Eenbooma (1993) i badań autora – Guido Knopp – Elita szpiegów Wyd. Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2004. Seria Kulisy Wywiadu i Kontrwywiadu):

  • prezydent
    • zastępca
    • 90A. sztab kierowniczy
    • 90B. kierownictwo biura
    • 90C. placówki łączności w Bonn
    • 90D. służba medyczna i specjalna
    • 90E. placówka kwalifikacyjna
    • 90P. rada personalna
    • 91. akademia Bundesnachrichtendienst (BND)
    • 92. inspektorzy Bundesnachrichtendienst (BND)
  • Wydział I – zwiad operacyjny
  • 11. zadania centralne i międzyregionalny zwiad
    • 11A. planowanie wywiadowcze
    • 11B. gospodarczy, techniczny i naukowy zwiad międzyregionalny
    • 11C. zaopatrzenie służb wywiadowczych
    • 11D. wywiad na statkach handlowych, morskie siły bojowe
    • 11E. komunizm międzynarodowy
    • 11F. zadania specjalne
  • 12. blok krajów socjalistycznych
  • 13. inne regiony świata
  • 14. nadzór korespondencji i łączności
    • 14A. granice
    • 14B. nadzór korespondencji i łączności radiowej
    • 14C. Zdobywanie Informacji
  • 16. rejon Morza Śródziemnego
  • Wydział II – zwiad techniczny
    • 20A. techniczne wsparcie operacji
  • 22. zwiad techniczny 1 (nadzór łączności)
    • 22A. wywiad militarny, polityczny, gospodarczy
    • 22B. przetwarzanie (analiza) danych
    • 22C. nadzór i ochrona przedsiębiorstw
  • 23. zwiad techniczny 2, nadzór i łączność
    • 23A. wywiad militarny, polityczny, gospodarczy
    • 23B. przetwarzanie (analiza) danych
    • 23C. nadzór i ochrona przedsiębiorstw
  • 24. zdobywanie informacji
    • 24A. opracowanie projektów
    • 24B. technika wywiadowcza
    • 24E. zaopatrzenie techniczne
    • 24F. przetwarzanie (analiza) danych
    • 24G. służba łącznościowa
  • Wydział III – weryfikacja
  • 31. główne zadania sztabu weryfikacyjnego
    • 31A. wsparcie techniczne
    • 31B. raporty
    • 31C. zlecenia
  • 32. polityka
  • 33. wojsko
    • 33A. zagadnienia podstawowe
    • 33B. ogólna sytuacja militarna
    • 33D. kontrola polityki zbrojeniowej, strategia wojskowa, Układ Warszawski
    • 33E. rejon atlantycki
    • 33F. Bliski Wschód, Środkowy Wschód, Afryka, Indie,
    • 33G. siły Układu Warszawskiego, obrona cywilna, zaopatrzenie
    • 33H. siły lądowe Układu Warszawskiego, Mongolia, Jugosławia, Albania
  • 34. gospodarka
    • 34A. gospodarka energetyczna
    • 34B. rolnictwo i przemysł
    • 34C. europejskie i azjatyckie państwa socjalistyczne
    • 34D. NRD
    • 34E. kraje przemysłowe
    • 34F. państwa rozwijające się
  • 35. technika i nauka
  • Wydział IV – zarządzanie
  • 41. organizacja
    • 41A. planowanie i koordynacja elektronicznego opracowania danych
    • 41B. sprawy kadrowe – (wnioski)
    • 41C. sprawy finansowe
    • 41D. obrona
  • 42. sprawy kadrowe i socjalne 1
    • 42A. zatrudnianie personelu + dokształcanie
    • 42B. sprawy kadrowe i socjalne 1A
    • 42C. referat ds. urzędników
    • 42D. referat ds. wojska
    • 42E. dział finansów ds. operacyjnych
  • 43. zarządzanie i zagadnienia prawne
    • 43A. pojazdy mechaniczne
    • 43B. rezerwy strategiczne
    • 43C. zagadnienia prawne
    • 43D. zarządzanie sprzętem
    • 43E. kwatery
    • 43F. budownictwo
  • Wydział V – bezpieczeństwo i obrona
  • 51. zagadnienia ogólne
    • 51A. obrona i nadzór systemu bezpieczeństwa, dokumentacja
    • 51B. dokumentacja spraw kadrowych
  • 52. pełnomocnicy ds. bezpieczeństwa i ochrony
    • 52A. bezpieczeństwo personelu
    • 52B. zagadnienia operacyjne
    • 52C. kontrola bezpieczeństwa
  • 53. weryfikacja pracowników, bezpieczeństwo techniczne
    • 53A. szczególne środki bezpieczeństwa
    • 53B. bezpieczeństwo techniczne
    • 53C. bezpieczeństwo innych wydziałów
  • Wydział VI – zadania centralne
    • 60A. zadania specjalne
    • 60B. AKN
  • 61. przetwarzanie danych i dokumentacja
    • 61A. przetwarzanie danych.
    • 61B. elektroniczne przetwarzanie danych – dokumentacja
    • 61C. elektroniczne przetwarzanie danych – organizacja
    • 61D. programowanie
    • 61E. biblioteka centralna
  • 62. placówka kryptologiczna BonnBad Godesberg
  • 63. technika wywiadowcza
    • 63A. technika wywiadowcza, kierowanie grupami operacyjnymi
    • 63B. tajne akcje
    • 63C. zagadnienia techniczne

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Deutsche Behörden und Einrichtungen: Bezeichnungen, Abkürzungen, Akronyme zusammengestellt vom Sprachendienst des Auswärtigen Amts [online], Auswärtiges Amt [dostęp 2023-02-27] (niem.).
  2. Jacek Gawryszewski Służby specjalne w Republice Federalnej Niemiec, Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego, s. 19–20.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Feliks Bielak, Służby wywiadowcze Republiki Federalnej Niemiec, Warszawa: MON, 1985, s. 200, ISBN 83-11-07191-8, OCLC 830185586.
  • Kilarski R., Organizacja wywiadowcza Reinharda Gehlena. Wyd. MON, Warszawa 1978, s. 388.
  • Knopp G., Elita szpiegów. Wyd. Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2004, s. 216. Seria: Kulisy Wywiadu i Kontrwywiadu, ISBN 83-11-09826-3.
  • Polmar N., Allen T. B., Księga szpiegów. Encyklopedia. Wyd. Magnum, Warszawa 2000, s. 190. ISBN 83-85852-27-1 (Hasło: Federalna Służba Informacyjna)
  • Wolanowski L., Cichy front. Iskry, Warszawa 1955, 1956, s. 229.
  • de Vilemarest P., Stasi Markusa Wolfa: niemiecka wojna domowa 1945-1991. Wyd. Antyk Marcin Dybowski, Komorów 1997, s. 383. ISBN 83-86482-31-1.