Dieter Schinzel
Data i miejsce urodzenia |
14 listopada 1942 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, samorządowiec, menedżer |
Alma Mater | |
Stanowisko |
poseł do Bundestagu (1972–1976, 1980), poseł do Parlamentu Europejskiego (1979–1994) |
Partia |
Dieter P.A. Schinzel (ur. 14 listopada 1942 w Berlinie) – niemiecki polityk, menedżer i samorządowiec, deputowany Bundestagu, poseł do Parlamentu Europejskiego I, II i III kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował fizykę w RWTH Aachen. Działał w samorządzie studentów (Allgemeiner Studierendenausschuss) tej uczelni (od 1967 jako prezes)[1]. Pracował m.in. jako doradca ds. zarządzania[2]. Od 1961 należał do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. Od 1972 do 1994 (z przerwą od 1975 do 1979) zasiadał w radzie miejskiej Akwizgranu. Jednocześnie w 1972 został wybrany do Bundestagu. W 1976 nie uzyskał reelekcji, w tym samym roku powołano go jednak na stanowisko szefa SPD w jednej z dzielnic miasta. Mandat posła ponownie sprawował od maja do listopada 1980[3]. Został również szefem struktur partii w Akwizgranie i członkiem egzekutywy w Środkowej Nadrenii[4][5].
W 1979 został po raz pierwszy wybrany posłem do Parlamentu Europejskiego, w 1984 i 1989 uzyskał reelekcję. Przystąpił do grupy socjalistycznej. Został wiceprzewodniczącym Delegacji ds. stosunków z państwami Maszreku (1989–1992), należał też m.in. do Komisji ds. Energii, Badań Naukowych i Technologii oraz Komisji ds. Gospodarczych i Walutowych[6]. W 1990 uczestniczył w negocjacjach dotyczących uwolnienia niemieckich zakładników więzionych w Iraku[7]. W 1991 został prezesem Stowarzyszenia Niemiecko-Arabskiego[1]. W 1993 ujawniono, że Schnizel znalazł się w trudnej sytuacji finansowej ze względu na inwestycje w nieruchomości i długi hazardowe, w związku z czym partia nie umieściła go na listach wyborczych w kolejnym roku[8]. W maju 1994 został aresztowany w związku z nadużyciami finansowymi swego partnera biznesowego (miał przy sobie podrobione franki szwajcarskie)[9]. Ostatecznie został uniewinniony w tej sprawie, ogłosił jednak bankructwo[2].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Od 1994 jest żonaty, ma troje dzieci. Jego bratem jest muzyk i propagator teorii spiskowych Christian Anders[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Bernd Müllender: Der Mann mit dem Blüten-Koffer. taz.de, 31 maja 1994. [dostęp 2019-09-27]. (niem.).
- ↑ a b Manfred Kutsch: Böses Konkursende für Schinzel. aachener-zeitung.de, 19 grudnia 2006. [dostęp 2019-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 września 2007)]. (niem.).
- ↑ Rudofl Vierhaus: Biographisches Handbuch der Mitglieder des Deutschen Bundestages 1949-2002. Walter de Gruyter, 2011, s. 81. ISBN 978-3-11-096905-4.
- ↑ The Members of the European Parliament 1989–1994. Luksemburg: Office for Official Publications of the European Communities, 1990, s. 228. [dostęp 2017-09-16]. (ang.).
- ↑ Bernd Haunfelder: Personalia. das-parlament.de. [dostęp 2019-09-27]. (niem.).
- ↑ Dieter P.A. Schnizel. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-09-26].
- ↑ Jörn Arfs: Wir fühlten uns einfach verlassen. zeit.de, 16 listopada 1990. [dostęp 2019-09-26]. (niem.).
- ↑ Verspielter Andreotti. focus.de, 6 czerwca 1994. [dostęp 2019-09-27]. (niem.).
- ↑ Barbara Schmid: Die Vergangenheit von Gesundheitsministerin Schmidt. spiegel.de, 14 stycznia 2001. [dostęp 2019-09-27]. (niem.).