Przejdź do zawartości

Donald Young

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Donald Young
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1989
Chicago

Wzrost

183 cm

Gra

leworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2004

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Donald Senior, Illona Young

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

38 (27 lutego 2012)

Australian Open

3R (2014)

Roland Garros

3R (2014)

Wimbledon

2R (2016, 2017)

US Open

4R (2011, 2015)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

43 (14 sierpnia 2017)

Australian Open

3R (2017)

Roland Garros

F (2017)

Wimbledon

2R (2014)

US Open

2R (2012)

Donald Young (ur. 23 lipca 1989 w Chicago) – amerykański tenisista, olimpijczyk z Londynu (2012).

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Donald Young jest synem Donalda Seniora i Illony. Oboje zajmują się szkoleniem tenisistów oraz są trenerami własnego syna. W młodości trenował w IMG Academy pod nadzorem Nicka Bollettieriego, który w przeszłości współpracował m.in. z Andre Agassim oraz Jimem Courierem.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Lata juniorskie

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy juniorski wielkoszlemowy tytuł wywalczył w styczniu 2005 roku na kortach Australian Open, eliminując m.in. Marina Čilicia, a w finale wynikiem 6:2, 6:4 Sun-Yong Kima[1]. Dzięki temu zwycięstwu awansował jako najmłodszy (15 lat) junior na pozycję lidera rankingu singlistów.

W 2007 roku wygrał swój drugi juniorski wielkoszlemowy turniej, na Wimbledonie. W finale wygrał z Władimirem Ignaticiem 7:5, 6:1[2].

W grze podwójnej triumfował podczas juniorskiego US Open w 2005 roku. W parze z Alexem Claytonem pokonał w meczu o tytuł Carstena Balla i Thiemo de Bakkera 7:6(3), 4:6, 7:5.

Status profesjonalny

[edytuj | edytuj kod]

Jako zawodowy tenisista Young w 2011 roku awansował do finału zawodów ATP World Tour w Bangkoku. Pokonał po drodze m.in. broniącego tytułu Guillermo Garcíę Lópeza oraz Gaëla Monfilsa. Pojedynek finałowy zakończył się porażką Younga 2:6, 0:6 z Andym Murrayem[3]. W lutym 2015 roku Young doszedł do finału w Delray Beach, gdzie uległ Ivo Karloviciowi[4]. W zawodach wielkoszlemowych w singlu najdalej doszedł do 4. rundy US Open 2011. Z dalszej gry wyeliminował Younga Andy Murray.

W lutym 2015 roku Young osiągnął finał ATP World Tour w grze podwójnej, podczas turnieju w Memphis wspólnie z Artemem Sitakiem. Finałowe spotkanie para Sitak–Young przegrała z Mariuszem Fyrstenbergiem i Santiago Gonzálezem. Razem z Santiago Gonzálezem został finalistą French Open 2017 ponosząc porażkę w decydującym meczu 6:7(5), 7:6(4), 3:6 z Ryanem Harrisonem i Michaelem Venusem[5].

W 2012 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie. Uczestniczył w rywalizacji singlowej, z której odpadł w 1 rundzie pokonany przez Andreasa Seppiego[6].

W rankingu gry pojedynczej Young najwyżej był na 38. miejscu (27 lutego 2012), a w klasyfikacji gry podwójnej na 43. pozycji (14 sierpnia 2017).

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Masters 1000
Igrzyska olimpijskie
ATP World Tour 500
ATP World Tour 250
Gra pojedyncza (0–2)
[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 2 października 2011 Bangkok Twarda (hala) Wielka Brytania Andy Murray 2:6, 0:6
Finalista 2. 22 lutego 2015 Delray Beach Twarda Chorwacja Ivo Karlović 3:6, 3:6

Gra podwójna (0–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 15 lutego 2015 Memphis Twarda (hala) Nowa Zelandia Artem Sitak Polska Mariusz Fyrstenberg
Meksyk Santiago González
7:5, 6:7(1), 8–10
Finalista 2. 10 czerwca 2017 French Open, Paryż Ceglana Meksyk Santiago González Stany Zjednoczone Ryan Harrison
Nowa Zelandia Michael Venus
6:7(5), 7:6(4), 3:6

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 1R 2R 1R 2R 3R 2R 1R 2R 1R 0 / 9 6–9
French Open 1R 1R 3R 1R 1R 1R 0 / 6 2–6
Wimbledon 1R 1R 1R 1R 1R 2R 2R 0 / 7 2–7
US Open 1R 1R 3R 1R 1R 1R 4R 1R 2R 1R 4R 2R 2R 1R 0 / 14 11–14
Wygrane turnieje 0 / 1 0 / 1 0 / 1 0 / 4 0 / 1 0 / 2 0 / 3 0 / 4 0 / 1 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 2 0 / 0 0 / 0 0 / 36 N/A
Bilans spotkań 0–1 0–1 2–1 0–4 0–1 1–2 3–3 1–4 1–1 4–4 4–4 2–4 3–4 0–2 0–0 0–0 N/A 21–36

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Australian Open Junior Championships. collegeandjuniortennis.com. [dostęp 2009-12-04]. (ang.).
  2. Young Earns Wimbledon Junior Championship. tenniskalamazoo.blogspot.com, 8 lipca 2007. [dostęp 2009-12-04]. (ang.).
  3. Andy Murray beats Donald Young to win Thailand Open. bbc.co.uk, 2 października 2011. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  4. Karlovic Denies Young, Captures Delray Beach Title. atpworldtour.com, 22 lutego 2015. [dostęp 2015-05-24]. (ang.).
  5. Grupa Wirtualna Polska, Roland Garros: Michael Venus pisze historię Nowej Zelandii. Wspólnie z Ryanem Harrisonem zdobył tytuł w Paryżu - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 10 czerwca 2017 [dostęp 2017-06-11] (pol.).
  6. Donald Young Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-06-11] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-14] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]