Przejdź do zawartości

Doug McKay (ur. 1953)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Doug McKay
Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1953
Hamilton

Obywatelstwo

kanadyjskie

Wzrost

178 cm

Pozycja

obrońca

Uchwyt

lewy

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1973–1974 University of Guelph Gryphons
1975–1978 Cambridge Hornets
1976 Muskegon Mohawks
1976–1977 Syracuse Blazers
1977–1978 Brantford Alexanders
1978–1979 Utica Mohawks
1979–1980 Dayton Gems
1980 Kalamazoo Wings
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1980–1981 SG Cortina
1981–1982 Toronto Maple Leafs (asystent)
1982–1984 Muskegon Mohawks
1985–1986 Flint Spirits
1988–1989 New Jersey Devils (asystent)
1989–1990 Binghamton Whalers
1990–1991 Peter Langhout Utrecht
1991–1992 Blackburn Blackhawks
1992–1994 Gunco Panda’s Rotterdam
1995–1996 HC Ajoie
1996–1997 Lausanne HC
1997–1998 HC Merano
1998 EHC Kloten (asystent)
1998–1999 HC Martigny
1999–2001 Boretti Tigers Amsterdam
2003–2004 Ritten Renon
2005–2006 Trenton Titans
2006–2007 SG Cortina
2007–2008 HC Bolzano
2009–2011 SG Cortina
2011–2013 HC Merano
2013–2014 Rungsted Ishockey
2016–2017 Orlik Opole
2018 Milton Keynes Lightning

Douglas B. McKay (ur. 1 sierpnia 1953 w Hamilton) – kanadyjski hokeista grający na pozycji obrońcy, trener.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Doug McKay jest synem hokeisty – Douga. Karierę sportową rozpoczął w 1973 roku w drużynie uniwersyteckiej University of Guelph Gryphons, w której grał do 1974 roku. Następnym klubem w karierze McKaya był klub ligi OHASrCambridge Hornets, w którym do 1978 roku rozegrał 63 mecze i zdobył 28 punktów (10 bramek, 18 asyst). W międzyczasie grał w ramach wypożyczenia w klubach lig NAHL, IHL, OHASr: Muskegon Mohawks (1976), Syracuse Blazers (1976–1977) i Brantford Alexanders (1977–1978). Następnie reprezentował barwy klubu ligi NEHLUtica Mohawks, potem klubów ligi IHL – Dayton Gems (1979–1980) i Kalamazoo Wings, którego trenerem był jego ojciec, Doug, z którym w sezonie 1979/1980 zdobył Puchar Turnera i w którym w 1980 roku w wieku 27 lat zakończył sportową karierę.

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Drużyna Liga Sezon zasadniczy Playoffy
Mecze Gole Asysty Punkty Kary +/− PP SH GW M G A Pkt Kary
1973-1974 University of Guelph Gryphons CIAU
1975-1976 Cambridge Hornets OHASr 41 6 10 16 135
1976-1977 Cambridge Hornets OHASr 5 0 3 3 14
1976-1977 Syracuse Blazers NAHL 9 1 0 1 19
1976-1977 Muskegon Mohawks IHL 16 3 2 5 22
1977-1978 Cambridge Hornets OHASr 17 4 5 9 29
1977-1978 Brantford Alexanders OHASr 13 1 2 3 14
1978-1979 Utica Mohawks NEHL 49 4 24 28 76
1979-1980 Dayton Gems IHL 39 8 14 22 46
1979-1980 Kalamazoo Wings IHL 15 1 5 6 46 17 3 10 13 19
Razem w CIAU (1 sezon)
Razem w OHASr (3 sezony) 76 11 20 31 192
Razem w NAHL (1 sezon) 9 1 0 1 19
Razem w IHL (2 sezony) 70 12 21 33 114 17 3 10 13 19
Razem w NEHL (1 sezon) 49 4 24 28 76

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Doug McKay po zakończeniu kariery zawodniczej rozpoczął w 1980 roku karierę trenerską we włoskim SG Cortina, którego trenował do 1981 roku. Następnie wrócił za ocean, gdzie najpierw był asystentem Mike’a Nykoluka w klubie ligi NHLToronto Maple Leafs, a potem był trenerem klubów ligi IHL: Muskegon Mohawks (1982–1984) i Flint Spirits (1985–1986). W latach 1988–1989 pracował w klubie ligi NHL – New Jersey Devils, gdzie był asystentem Douga Carpentera i Jima Schoenfelda, potem został trenerem klubu ligi AHLBinghamton Whalers, z którego odszedł po sezonie 1989/1990 z powodu braku awansu klubu do fazy play-off.

Następnie wyjechał do Holandii trenować Peter Langhout Utrecht, z którym w sezonie 1990/1991 zdobył mistrzostwo kraju. Potem wyjechał na Wyspy Brytyjskie, gdzie został trenerem Blackburn Hawks – zespołu Division One British Hockey League, z którego odszedł w trakcie sezonu 1991/1992. Potem wrócił do Holandii, gdzie w latach 1992–1994 trenował Gunco Panda’s Rotterdam, który pod wodzą McKaya kończył rozgrywki Eredivisie na półfinale. W styczniu 1995 roku został trenerem występującego w Nationalliga BHC Ajoie, z którym najpierw spadł z ligi w sezonie 1994/1995, jednak po roku gry w niższej lidze w sezonie 1995/1996 ponownie awansował do Nationalliga B. W sezonie 1996/1997 trenował Lausanne HC występującego w Nationalliga B, a w sezonie 1997/1998 trenował włoski HC Merano. Następnie pracował w występującym w National League AEHC Kloten, gdzie był asystentem trenera, jednak dnia 25 września 1998 roku zrezygnował z tego stanowiska, by w sezonie 1998/1999 trenować zespół Nationalliga B – HC Martigny.

Potem był trenerem klubów: holenderskiego Boretti Tigers Amsterdam (1999–2001), włoskiego Ritten Renon (2003–2004), ligi ECHLTrenton Titans (2005–2006)[1], włoskich SG Cortina (2006–2007), HC Bolzano (2007–2008), ponownie SG Cortina (2009–2011), HC Merano (2011–2013) oraz duńskiego Rungsted Ishockey (2013–2014).

Dnia 9 listopada 2016 roku został trenerem występującego w Polskiej Hokej Lidze Orlika Opole[2], gdzie zastąpił na tym stanowisku swojego rodaka – Jasona Morgana. Pod wodzą McKaya zespół zakończył rozgrywki ligowe w sezonie 2016/2017 na 5. miejscu, a McKay po sezonie odszedł ze stanowiska[3].

Od 24 sierpnia do 14 listopada 2018 roku Doug McKay prowadził klub ligi EIHLMilton Keynes Lightning[4][5].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Zawodnicze
Szkoleniowe

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. McKay to be named Titans’ head coach [data dostępu: 2005-08-13] (ang.).
  2. To on zastąpi Jasona Morgana [data dostępu: 2016-11-09].
  3. Wiele niewiadomych w Opolu. Trener odchodzi [data dostępu: 2017-03-21].
  4. MK Lightning owner talks Doug McKay, gives update on visa situation [data dostępu: 2018-08-24] (ang.).
  5. Coach Doug McKay leaves MK Lightning [data dostępu: 2018-11-14] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]