Przejdź do zawartości

Esznunna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mapa Babilonii w czasach Hammurabiego (1 poł. XVIII w. p.n.e.) z zaznaczonym położeniem miasta Esznunna
Jedna z figurek wotywnych znalezionych w Esznunnie

Esznunna – starożytne miasto-państwo w Mezopotamii; obecnie stanowisko archeologiczne Tall Asmar[1] w Iraku, niedaleko Bagdadu, nad rzeką Dijalą.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Od końca III tys. p.n.e. Esznunna stanowiła największe miasto i zarazem stolicę całego regionu (zwanego wówczas Warum). W XXI w. p.n.e. wchodziła w skład imperium III dynastii z Ur. Wraz z jego upadkiem odzyskała niezależność - w 2027 r. p.n.e. (chronologia średnia) niejaki Szu-ilija objął tu tron i przyjął tytuł „króla potężnego, króla kraju Warum, sługi boga Tiszpaka”. Do pozycji hegemona doszła Esznunna ok. roku 1860 p.n.e., za sprawą założyciela nowej amoryckiej dynastii - Ibal-pi-Ela I, któremu przejściowo udało się stworzyć rozległe państwo, obejmujące dużą część północnej i środkowej Mezopotamii. W latach panowania Hammurabiego (1792-1750 r. p.n.e.) była jednym z głównych ośrodków rywalizujących z Babilonem o władzę nad Mezopotamią. Zwycięsko wyszedł z tej walki Hammurabi, któremu udało się pokonać armię Esznunny i w 38 roku swego panowania (1757 r. p.n.e.) zdobyć i zburzyć to miasto.

Prace wykopaliskowe

[edytuj | edytuj kod]

W czasie wykopalisk amerykańskiej ekspedycji w latach 19301936 odkryto w ruinach świątyni figurki wotywne. W Esznunnie zlokalizowano ruiny pałacu namiestnika z III dynastii z Ur, ruiny innych świątyń, domy mieszkalne.

Bardziej znani władcy

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. zapis nazwy stanowiska według Komisji standaryzacji nazw geograficznych poza granicami Polski, w: Nazewnictwo Geograficzne Świata, zeszyt 2 (Bliski Wschód), Warszawa 2004, s. 44.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marek Stępień, Kodeks Hammurabiego, Wydawnictwo ALFA, Warszawa 2000, s. 9-34 i 151, ISBN 83-7179-192-5.