Przejdź do zawartości

Fabio Fabbri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fabio Fabbri
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 października 1933
Kanossa

Data śmierci

4 stycznia 2024

Minister obrony Włoch
Okres

od 28 kwietnia 1993
do 10 maja 1994

Przynależność polityczna

Włoska Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Salvo Andò

Następca

Cesare Previti

Minister ds. polityki wspólnotowej Włoch
Okres

od 1 sierpnia 1986
do 17 kwietnia 1987

Przynależność polityczna

Włoska Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Loris Fortuna

Następca

Luigi Granelli

Minister ds. regionalnych Włoch
Okres

od 1 grudnia 1982
do 4 sierpnia 1983

Przynależność polityczna

Włoska Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Aldo Aniasi

Następca

Pier Luigi Romita

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001)

Fabio Fabbri (ur. 15 października 1933 w Kanossie[1], zm. 4 stycznia 2024[2]) – włoski polityk i prawnik, senator, w latach 1982–1983, 1986–1987 i 1993–1994 minister.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia prawnik, absolwent Università degli Studi di Parma. Pracował jako dziennikarz w „Il Mondo”[3], w 1960 podjął praktykę w zawodzie adwokata w Parmie[4]. Pod koniec lat 60. odpowiadał za transport w administracji prowincji Parma[3], był też zastępcą prezydenta tej prowincji[4].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Włoskiej Partii Socjalistycznej. W latach 1976–1994 przez pięć kadencji zasiadał w Senacie[1]. W latach 1981–1982 był podsekretarzem stanu w resorcie rolnictwa i leśnictwa w dwóch gabinetach Giovanniego Spadoliniego. Następnie do 1983 pełnił funkcję ministra bez teki do spraw regionalnych u Amintore Fanfaniego. W latach 1986–1987 był ministrem bez teki do spraw polityki wspólnotowej w rządzie Bettina Craxiego. W 1992 powołany przez Giuliano Amato na podsekretarza stanu przy premierze. Stanowisko to zajmował do 1993, następnie do 1994 był ministrem obrony w gabinecie Carla Azeglia Ciampiego[5]. W 1994 wycofał się z działalności politycznej na rzecz praktyki prawniczej[4].

Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (1994)[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Fabio Fabbri na stronie Senatu XI kadencji. [dostęp 2018-02-03]. (wł.).
  2. Addio a Fabio Fabbri, fu senatore del Psi e tre volte ministro. Aveva 90 anni. gazzettadiparma.it, 4 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-06]. (wł.).
  3. a b The International Who's Who 2004. Londyn: Europa Publications Limited, 2003, s. 510. [dostęp 2018-02-03]. (ang.).
  4. a b c I professionisti. studiolegalefabbri.eu. [dostęp 2018-02-03]. (wł.).
  5. Fabio Fabbri. quirinale.it. [dostęp 2018-02-03]. (wł.).
  6. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 11 maja 1994. [dostęp 2018-02-03]. (wł.).