Przejdź do zawartości

Gerhard Johan von Heidenstam

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gerhard Johan von Heidenstam
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1747
Kilonia

Data i miejsce śmierci

22 maja 1803
Sztokholm

Zawód, zajęcie

dyplomata

Gerhard Johan Baltasar von Heidenstam (ur. 13 czerwca 1747 w Kilonii, zm. 22 maja 1803 w Sztokholmie[1]) – szwedzki dyplomata żyjący w XVIII wieku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojcem był lekarz królewski Peter von Heidenstam (1708–1783) urodzony w Heide (Schleswig-Holstein) jako Peter Petersen. W 1770 roku popisywał się Peter von Heidenstein, dzięki nobilitacji. Nobilitacja ułatwiła karierę Gerhardowi Johanowi.

W latach 1779–1791 Baltasar von Heidenstam był szwedzkim posłem w Konstantynopolu.

W 1783 otrzymał wyraźne rozkazy, by namówić Turków do uderzenia na Rosję, gdy w Szwecji przygotowano się tymczasem do rozprawy z sojusznikiem Rosji – Danią.

W 1787 roku, jego francuski odpowiednik Marie-Gabriel-Florent-Auguste de Choiseul-Gouffier złożył skargę na nielojalne wobec francuskiego sojusznika postępowanie posła szwedzkiego. Heidenstam i ambasador brytyjski Sir Robert Ainslie, wspomagani przez posła pruskiego Heinricha von Diez, starali się bowiem przekonać Turków, by nie przyjmowali warunków pokojowych, które proponowała Francja, jako pośredniczka z wrogiem Turcji – Rosją.

W 1789 roku przygotowywał warunki do specjalnej misji dyplomatycznej, jaką miał podjąć Georg Josef von Brentano, Niemiec pozyskany przez Staëla von Holsteina do służby szwedzkiej, w Stambule. W 1791 roku zrezygnował ze służby i studiował literaturę orientalną w Smyrnie aż do śmierci.

Jego żoną była Catherine Anne De Hochepied Van Lennep (1767–1814). Miał z nią dwie córki. Były nimi: Adele Marie Von Heidenstam Van Lennep (1792–1867) i Carolina Frederica Von Heidenstam Werry (1794–1877). Jego żona po jego śmierci poślubiła Jacoba van Lennep.

Heidenstam pochowany jest na protestanckim cmentarzu w Izmirze w Turcji.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. I:481 (Svenskt biografiskt handlexikon) [online], runeberg.org [dostęp 2017-11-23] (szw.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zbigniew Anusik, Dyplomacja szwedzka wobec kryzysu monarchii we Francji w latach 1787–1792, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego Łódź 2000, s. 113, 165, 193 i 206.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]