Przejdź do zawartości

Ignacy Miączyński (1760–1809)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Miączyński
Ilustracja
Portret autorstwa Heinricha Fügera
Herb
Miączyński Hrabia
Rodzina

Miączyńscy herbu Suchekomnaty

Data urodzenia

8 lipca 1760

Data śmierci

25 października 1809

Ojciec

Józef Bonawentura Miączyński

Matka

Katarzyna Potocka

Żona

Aniela Bielska

Dzieci

Mateusz Miączyński

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Ignacy Miączyński herbu Suchekomnaty (ur. 8 lipca 1760, zm. 25 października 1809) – polski hrabia (1803), syn Józefa Bonawentury Miączyńskiego (rotmistrza, starosty kamienopolskiego). Często mylony z innym Ignacym Miączyńskim z Galicji.

Starosta szmidzyński, rotmistrz kawalerii, marszałek Stanów Galicyjskich, poseł do Napoleona I. Swoją młodość spędził na nauce w Paryżu. Był właścicielem ogromnych terenów Pieniak i okolicznych miejscowości (13 tys. hektarów), «pan na Zarwanicy, Zubowie, Dobropolu».

Fundator klasztoru i szpitala Sióstr Miłosierdzia w Załoźcach, klasztoru bazylianów w Podhorcach. Odznaczony Orderem Orła Białego i Orderem Siętego Stanisława z oboma orderami został sportretowany przez Heinricha Fűgera.

Od 1784 mąż Anny z Bielskich herbu Jelita (według Adama Bonieckiego, jego żoną była Aniela z Bielskich herbu Jelita, córka hr. Antoniego Bielskiego i Tekli z Kalinowskich[1], starościanki winnickiej i dobrzyniowskiej[2]).

Potomkowie

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 1. Warszawa: skł. gł Gebethner i Wolff, 1899, s. 236.
  2. Jerzy Hr. Dunin-Borkowski: Almanach błękitny : genealogia żyjących rodów polskich. Lwów, Warszawa, 1908, s. 209—210.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]