Przejdź do zawartości

John Dankworth

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John Dankworth
Ilustracja
John Dankworth, 2002
Imię i nazwisko

John Phillip William Dankworth

Pseudonim

Johnny Dankworth

Data i miejsce urodzenia

20 września 1927
Woodford

Pochodzenie

brytyjskie

Data i miejsce śmierci

6 lutego 2010
Marylebone

Gatunki

jazz

Zawód

saksofonista, kompozytor

Odznaczenia
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Sir John Phillip William („Johnny”) Dankworth (ur. 20 września 1927 w Woodford, zm. 6 lutego 2010 w Marylebone[1]) – brytyjski muzyk jazzowy, saksofonista altowy, aranżer i kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jako dziecko uczył się gry na skrzypcach i fortepianie, później na klarnecie i saksofonie[1]. W latach 1944–1946 studiował w Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie[2][3], następnie przez pewien czas zarabiał grając na statkach transatlantyckich[2][4]. Podczas pobytu w Nowym Jorku w 1947 roku trafił na koncert Charliego Parkera, który wywarł silny wpływ na jego drogę twórczą[2]. W 1950 roku założył własny septet, a trzy lata później big-band[2][3]. Występował z takimi artystami jazzowymi jak Kenny Wheeler, Don Rendell, Danny Moss i Dudley Moore[4].

Od 1957 roku[1] był mężem wokalistki jazzowej Cleo Laine, której często akompaniował[3][5][6]. Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (1974)[4]. W 2006 roku otrzymał tytuł szlachecki[4][6].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

W swojej twórczości łączył swing z elementami bebopu[5]. Orkiestra Dankwortha cechowała się brakiem sekcji saksofonów, której miejsce zajmowali muzycy-soliści[2].

Był autorem takich kompozycji jak Improvisations (1959; wspólnie z Mátyásem Seiberem), What the Dickens (1963), All that Jazz (1964), Zodiac Variations (1964), Million Dollar Collection (1967), Escapade (1967), Tom Sawyer’s Saturday (1967), kwartetu smyczkowego (1971), koncertu fortepianowego (1972)[2]. Pisał także muzykę do filmów, m.in. The Criminal (1960), Z soboty na niedzielę (1960), Służący (1963), Darling (1965), Modesty Blaise (1966), Return from the Ashes (1965), The Last Grenade (1970), 10 Rillington Place (1971)[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Harris M. Lentz III: Obituaries in the Performing Arts, 2010. Jefferson: McFarland & Company, 2011, s. 92. ISBN 978-0-7864-4175-4.
  2. a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 339–340. ISBN 83-224-0223-6.
  3. a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 195–196. ISBN 0-674-37299-9.
  4. a b c d John S. Davis: Historical Dictionary of Jazz. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 86. ISBN 978-0-8108-6757-4.
  5. a b Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 185. ISBN 978-83-01-13410-5.
  6. a b The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 209–210. ISBN 978-0-19-957854-2.