Przejdź do zawartości

Kateryna Wołodko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Kateryna Bondarenko)
Kateryna Wołodko
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1986
Krzywy Róg

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczna, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2000

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Denis Wołodko

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

2 WTA, 6 ITF

Najwyżej w rankingu

29 (26 października 2009)

Australian Open

3R (2009, 2016, 2018)

Roland Garros

3R (2009)

Wimbledon

3R (2011)

US Open

QF (2009)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4 WTA, 6 ITF

Najwyżej w rankingu

9 (20 października 2008)

Australian Open

W (2008)

Roland Garros

SF (2008)

Wimbledon

2R (2007, 2017)

US Open

3R (2016)

Kateryna Wołodymyriwna Wołodko, z domu Bondarenko ukr.: Катери́на Володи́мирівна Бондаре́нко (ur. 8 sierpnia 1986 w Krzywym Rogu) – ukraińska tenisistka, mistrzyni wielkoszlemowego Australian Open 2008 w grze podwójnej, reprezentantka Ukrainy w Pucharze Federacji, młodsza siostra tenisistek Wałeriji i Alony Bondarenko. Jest zawodniczką praworęczną z oburęcznym bekhendem.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Rozpoczęła treningi tenisowe w wieku czterech lat pod okiem rodziców, Natalii i Wołodymyra, którzy do dziś czuwają nad przebiegiem jej kariery. Jej starsze siostry także zajmują się tym sportem.

Największym sukcesem juniorskim tej tenisistki jest mistrzostwo Wimbledonu. W drodze do tytułu pokonała między innymi Szachar Pe’er, Michaëllę Krajicek i Anę Ivanović. 5 lipca 2004 została liderką mieszanej klasyfikacji juniorskiej. Swój pierwszy turniej w rywalizacji do lat osiemnastu wygrała w marcu 2002 w Mołdawii. W finale pokonała Olhę Sawczuk, a w półfinale starszą siostrę, Alonę. W 2004, po wielu sukcesach zaprzestała startów w turniejach ITF juniorów, będąc już tenisistką zawodową.

Status profesjonalny otrzymała w 2000, mając czternaście lat. Od września tego roku próbowała swoich sił w kobiecych turniejach Międzynarodowej Federacji Tenisowej na terenie Ukrainy, Turcji i Polski. W 2001 w Kędzierzynie-Koźlu po raz pierwszy doszła do ćwierćfinału takiej imprezy, a w 2002 w Olecku – do półfinału. Zwycięstwa doczekała się grudniu 2002 w Pune. W sierpniu 2003 triumfowała w Gdyni. Pod koniec 2006 wygrała także w Dubaju. Obecnie gra wyłącznie w turniejach WTA.

W roku 2002 po raz pierwszy startowała w eliminacjach kwalifikacyjnych do turnieju z cyklu WTA Tour. Została pokonana przez mało znaną Japonkę, ale walczyła przez trzy sety. W lutym 2003 nie zakwalifikowała się także do imprezy w Hajdarabadzie, ale sztuki tej dokonała dwa tygodnie później w Bogocie. W pierwszym profesjonalnym meczu w drabince głównej trafiła na Catalinę Castaño i przegrała 6:7(6), 3:6. Jeszcze w tym samym sezonie zwyciężyła swoje pierwsze zawodowe spotkanie, wygrywając z Zheng Jie w Pattaya.

W olimpijskim sezonie 2004 tylko raz wystartowała w drabince głównej – w Taszkencie. Skupiła się na rozgrywkach niższej rangi, odnosząc w nich spore sukcesy. Do repertuaru profesjonalnych występów włączyła grę podwójną, osiągając dwa ćwierćfinały (Taszkent, Québec). W lutym 2005 organizatorzy imprezy w Memphis przyznali jej „dziką kartę”, uprawniającą do udziału w głównych zawodach. Wyeliminowała w pierwszej rundzie rozstawioną z numerem szóstym Alinę Żydkową, klasyfikowaną na 55. pozycji w rankingu WTA. Doszła do ćwierćfinału, w którym uległa Wierze Zwonariowej. W lipcu zadebiutowała w imprezie wielkoszlemowej, Wimbledonie, gdzie przeszła eliminacje, choć prawo startu miała zapewnione jako mistrzyni juniorek poprzedniego roku. Poniosła porażkę z Conchitą Martínez w pierwszej rundzie. W Taszkencie, jako tenisistka 156. w rankingu WTA, doszła do ćwierćfinału. W grze podwójnej w tym sezonie osiągnęła półfinał w Estoril w parze z siostrą Aloną.

W 2006 udanie przebrnęła przez eliminacje kwalifikacyjne w Pattaya, ale szybko odpadła z turnieju. W Bangalore trafiła w pierwszej rundzie na swoją starszą siostrę Alonę, przegrywając 4:6, 5:7. W Dubaju wyeliminowała Květę Peschke, ale została ograna przez Justine Henin-Hardenne. Na Wimbledonie po raz pierwszy wygrała spotkanie wielkoszlemowe, eliminując Ivanę Lisjak. Doszła do ćwierćfinału w Taszkencie. Jej najlepsze starty deblowe w tym sezonie to półfinały w Dubaju (z Aloną Bondarenko) i w Hasselt (z Julianą Fedak).

W marcu 2007 zaprezentowała fenomenalną formę podczas turnieju w Dosze. Po eliminacjach pokonała Annę-Lenę Grönefeld i Sanię Mirzę, ulegając dopiero Jelenie Janković. W Warszawie odniosła zwycięstwa nad Wierą Duszewiną i Tamirą Paszek. W Berlinie, na swojej ulubionej nawierzchni, toczyła zacięty bój z Martiną Hingis, zakończony wynikiem 5:7, 6:7(7). W Rzymie doszła do trzeciej rundy, ale na Roland Garros odpadła już w drugiej, po porażce z Patty Schnyder. Została sklasyfikowana na najwyższym, 39. miejscu, w rankingu WTA. Na Wimbledonie w singlu przegrała z Dinarą Safiną, jednak odnotowała bardzo dobry wynik w grze mieszanej. Partnerował jej Australijczyk Jordan Kerr. Doszli do ćwierćfinału, w którym przegrali z Alicią Molik i Jonasem Björkmanem. Wcześniej jednak wyeliminowali Liezel Huber i Kevina Ullyetta oraz Tetianę Perebijnis i Paula Hanleya.

W dalszej części sezonu zrewanżowała się Dinarze Safinie za wcześniejsze porażki. Miało to miejsce w drugiej rundzie zawodów w Los Angeles; zaraz potem przegrała z Wiktoryją Azaranką. Na US Open pokonała najpierw Virginię Ruano Pascual, w rewanżu za eliminacje w New Haven, ale znów okazała się wyraźnie słabsza od młodszej siostry Marata Safina. W drugiej rundzie imprezy w Stuttgarcie sprawiła sensację, eliminując Anę Ivanović 6:2, 1:6, 6:3, klasyfikowaną wówczas na 5. pozycji w rankingu WTA. Do tej pory było to najcenniejsze zwycięstwo w jej karierze. W ćwierćfinale uległa późniejszej finalistce, Tatianie Golovin.

W grze podwójnej tego sezonu najlepszy wynik odnotowała podczas turnieju J&S Cup w Warszawie. Razem z Aloną doszły do półfinału, pokonane przez Jelenę Wiesninę i Jelenę Lichowcewą. Ponadto parokrotnie dotarła do ćwierćfinałów, między innymi w Dubaju i Stuttgarcie.

W 2008 odpadła w singlu pierwszych rundach w Hobart i na Australian Open. Na początku lutego wystartowała w rozgrywkach o Puchar Federacji. W rodzinnym Charkowie dość zaskakująco przegrała z Belgijką Yaniną Wickmayer. Zrehabilitowała się jednak następnego dnia i pokonała nastoletnią Tamaryn Hendler, mimo że przegrywała już 4:6, 0:4.

Prawdziwą niespodziankę sprawiła razem z siostrą w turnieju gry podwójnej kobiet wielkoszlemowego Australian Open. Nierozstawione, zwyciężyły tę imprezę, wygrywając w finale z Wiktoryją Azaranką i Szachar Pe’er 2:6, 6:1, 6:4. We wcześniejszych fazach zawodów okazały się lepsze między innymi od liderek światowej klasyfikacji deblowej WTA, Cary Black i Liezel Huber, które w Melbourne broniły tytułu. Na liście pokonanych znalazły się też pary Lindsay Davenport i Daniela Hantuchová oraz Anabel Medina Garrigues i Virginia Ruano Pascual. Awansowała na osiemnastą pozycję w rankingu WTA deblistek. W kolejnym turnieju – w Paryżu – dotarła do ćwierćfinału singla, gdzie przegrała z Rosjanką Jeleną Diemientjewą. W zawodach gry podwójnej siostry Bondarenko pokonały w finale Evę Hrdinovą i Vladimírę Uhlířovą 6:1, 6:4. Pierwszy w karierze singlowy finał cyklu WTA Tour osiągnęła w czerwcu 2008 roku w Birmingham. Pokonała w nim Yaninę Wickmayer wynikiem 7:6(7), 3:6, 7:6(4).

Na początku sezonu 2009 Bondarenko osiągnęły finał rozgrywek deblowych w Hobart. Przegrały w nim z Giselą Dulko i Flavią Pennettą 2:6, 6:7(4). W lipcu w Budapeszcie Ukrainki przegrały w finale z Alisą Klejbanową oraz Monicą Niculescu 4:6, 6:7(5). Dwa tygodnie później w Pradze siostry wygrały z reprezentantkami gospodarzy: Ivetą Benešovą i Barborą Záhlavovą-Strýcovą wynikiem 6:1, 6:2.

Po raz kolejny zanotowała finał w Hobart w 2011 roku, gdy partnerowała jej Līga Dekmeijere. Zawodniczki przegrały 3:6, 5:7 z Sarą Errani i Robertą Vinci. Następny finał rozgrywek deblowych Ukrainka zaliczyła po czteroletniej przerwie – w Pradze z Evą Hrdinovą nie sprostały Belindzie Bencic i Kateřinie Siniakovej, ulegając 2:6, 2:6.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest córką Natalii i Władimira Bondarenko. Ma dwie starsze siostry, które również zawodowo zajmują się tenisem: Wałeriję (ur. 1982) i Alonę (ur. 1984). Mówi po ukraińsku, rosyjsku, angielsku i polsku. Lubi tańczyć i spędzać czas z przyjaciółmi. Fanka piłki nożnej i rosyjskiej muzyki popularnej. Mieszka w Charkowie.

26 września 2011 poślubiła Denisa Wołodko, biznesmena z Kijowa[1]. 1 stycznia 2013 media podały informację o ciąży tenisistki. Urodziła córkę, Karinę Wołodko.

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A Q3 Q1 1R 3R 2R 1R 1R A A Q2 3R 1R 3R A 1R A Q2 A 0 / 9 7 – 9
French Open A A A A A A 2R 1R 3R 2R 1R 1R A Q1 Q3 2R 1R 1R A A Q1 A A 0 / 9 5 – 9
Wimbledon A A A A 1R 2R 1R 2R 2R 1R 3R 2R A A Q2 1R 1R 1R A NH Q2 A A 0 / 11 6 – 11
US Open A A A A Q2 Q1 2R 1R QF 2R 2R 1R A A 2R 3R Q2 1R A 2R A A 0 / 10 11 – 10
Ranking na koniec roku 827 813 354 333 125 118 44 63 32 113 81 132 204 88 72 93 132 284 205 312 0 / 39 29 – 39

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A 2R W 1R 1R 1R 1R A A A 2R 1R 2R A 1R 2R A A 1 / 11 9 – 10
French Open A A A A A A 2R SF 2R QF 1R 2R A A A 1R 1R 2R A 1R A A A 0 / 10 11 – 10
Wimbledon A A A A A 1R 2R A 1R 1R A 1R A A A 1R 2R 1R A NH A A A 0 / 8 2 – 8
US Open A A A A A 2R 2R 3R 1R 2R 2R 1R A A 1R 1R 1R 1R A A 1R A 0 / 12 6 – 12
Ranking na koniec roku 512 873 566 264 128 64 51 10 41 105 159 150 162 74 55 87 81 1130 117 89 172 1 / 41 28 – 40

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A 1R A A A A A A A A A A A A A A 0 / 1 0 – 1
French Open A A A A A A A QF A A A A A A A A A A A NH A A A 0 / 1 2 – 1
Wimbledon A A A A A A QF 2R 1R 2R A A A A A A A A A NH A A A 0 / 4 4 – 4
US Open A A A A A A A 1R A A A A A A A A A A A NH A A 0 / 1 0 – 1
0 / 7 6 – 7

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 2 (2–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 15 czerwca 2008 Birmingham Trawiasta Belgia Yanina Wickmayer 7:6(7), 3:6, 7:6(4)
Zwyciężczyni 2. 30 września 2017 Taszkent Twarda Węgry Tímea Babos 6:4, 6:4

Gra podwójna 11 (4–7)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 26 stycznia 2008 Australian Open Twarda Ukraina Alona Bondarenko Białoruś Wiktoryja Azaranka
Izrael Szachar Pe’er
2:6, 6:1, 6:4
Zwyciężczyni 2. 10 lutego 2008 Paryż Twarda (hala) Ukraina Alona Bondarenko Czechy Eva Hrdinová
Czechy Vladimíra Uhlířová
6:1, 6:4
Finalistka 1. 16 stycznia 2009 Hobart Twarda Ukraina Alona Bondarenko Argentyna Gisela Dulko
Włochy Flavia Pennetta
2:6, 6:7(4)
Finalistka 2. 6 lipca 2009 Budapeszt Ceglana Ukraina Alona Bondarenko Rosja Alisa Klejbanowa
Rumunia Monica Niculescu
4:6, 6:7(5)
Zwyciężczyni 3. 19 lipca 2009 Praga Ceglana Ukraina Alona Bondarenko Czechy Iveta Benešová
Czechy Barbora Záhlavová-Strýcová
6:1, 6:2
Finalistka 3. 15 stycznia 2011 Hobart Twarda Łotwa Līga Dekmeijere Włochy Sara Errani
Włochy Roberta Vinci
3:6, 5:7
Finalistka 4. 1 maja 2015 Praga Ceglana Czechy Eva Hrdinová Szwajcaria Belinda Bencic
Czechy Kateřina Siniaková
2:6, 2:6
Finalistka 5. 27 sierpnia 2016 New Haven Twarda Chuang Chia-jung Indie Sania Mirza
Rumunia Monica Niculescu
5:7, 4:6
Finalistka 6. 29 lutego 2020 Acapulco Twarda Kanada Sharon Fichman Stany Zjednoczone Desirae Krawczyk
Meksyk Giuliana Olmos
3:6, 6:7(5)
Zwyciężczyni 4. 8 marca 2020 Monterrey Twarda Kanada Sharon Fichman Japonia Miyu Katō
Wang Yafan
4:6, 6:3, 10–7
Finalistka 7. 25 lipca 2021 Gdynia Ceglana Polska Katarzyna Piter Kazachstan Anna Danilina
Białoruś Lidzija Marozawa
3:6, 2:6

Finały turniejów WTA 125K series

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza 1 (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 4 marca 2018 Indian Wells Twarda Włochy Sara Errani 4:6, 2:6

Wygrane turnieje rangi ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 40 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Data Turniej Naw. Przeciwniczka Wynik
1. 08/12/2002 Indie Pune Twarda Turcja İpek Şenoğlu 6:1, 6:1
2. 16/12/2006 Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj Twarda Białoruś Kaciaryna Dziehalewicz 6:1, 6:3
3. 21/11/2010 Słowacja Bratysława Twarda Rosja Jewgienija Rodina 7:6(3), 6:2
4. 05/10/2014 Meksyk Monterrey Twarda Chorwacja Ana Vrljić 6:1, 7:5
5. 26/10/2014 Stany Zjednoczone Macon Twarda Stany Zjednoczone Grace Min 6:4, 7:5
6. 08/01/2023 Tajlandia Nonthaburi Twarda Rosja Walerija Sawinych 6:2, 6:3

Gra podwójna

[edytuj | edytuj kod]
Data Turniej Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
1. 08/12/2002 Indie Pune Twarda Uzbekistan Akgul Amanmuradova Indie Sania Mirza
Indie Radhika Tulpule
6:3, 7:6(1)
2. 19/03/2006 Stany Zjednoczone Orange Twarda Ukraina Alona Bondarenko Kanada Stéphanie Dubois
Stany Zjednoczone Lilia Osterloh
6:2, 6:4
3. 29/06/2014 Szwecja Kristinehamn Ceglana Szwecja Cornelia Lister Belgia Ysaline Bonaventure
Polska Sandra Zaniewska
Walkower

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2004 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Serbia Ana Ivanović 6:4, 6:7, 6:2

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kateryna Bondarenko is Now a Married Woman. [dostęp 2016-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-16)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]