Przejdź do zawartości

Lewart (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lewart
Ilustracja
Herb Lewart
Typ herbu

szlachecki

Alternatywne nazwy

Leopardus, Walny, Waliu-szy

Lewart (Leopardus, Walny, Waliu-szy) – polski herb szlachecki.

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

W polu czerwonym lub błękitnym – lampart wspięty ukoronowany.

Klejnot: pół takiegoż lamparta.

Labry czerwono-srebrne[1].

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Według Długosza herb nabyty w czasach króla Władysława Łokietka. Najwcześniejsze polskie źródło heraldyczne wymieniające herb to datowane na lata 1464–1480 Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae polskiego historyka Jana Długosza. Zapisuje on informacje o herbie wśród 71 najstarszych polskich herbów szlacheckich we fragmencie: "Leuardus, que leuardum in campo rubeo defert Nobilitas Polonica, a Wladislao Loktek secimdo, Polonie rege, creata est, se Valny appellat."[2].

Według niektórych źródeł herb ma pochodzenie niemieckie (frankońskie).

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Bakowski, Beski-Firlej, Boryszkowski, Broniewski, Buński, Dubrowski, Firley, Gorski, Gosławski, Górski (Gurski[3]), (von) Graff[4], Haupt, Jachna, Kiżewski, Kniażyszcza (Kniażyszcze), Konarski, Krupski, Krwacki, Lamfryd, Lewandowski, Lewart, Lewartowski, Lewiński, Liwski, Łaszcz, Łąkowski, Marcuszowski (Marczuszowski), Markuszewski, Meglewski (Megłowski), Mełgiewski, Mełgwiński, Motycki, Nejmanowski, Pachniowski, Petej, Pety, Podoliński (Podolieński), Puchniowski, Skwarc (Skwarcz), Szłapa, Thokarski, Trecyusz, Tyczyna, Ujezdzki, Wierzchanowski, Wodopol (Wodpol), Wojtkiewicz, Wszelaczyński, Zakrzewski.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyklopedia powszechna Samuela Orgelbranda. T. 9. Warszawa, 1901, s. 276.
  2. Celichowski 1885 ↓, s. 15-27.
  3. Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 6. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1903, s. 269.
  4. Dźmitry Matviejčyk: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 4. Miensk: Беларусь, 2016, s. 542. ISBN 978-985-01-1175-3. (biał.). Odmiana herbu (pol.)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]