Przejdź do zawartości

Marek Toczek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Toczek
wiceadmirał wiceadmirał
Data i miejsce urodzenia

8 października 1947
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1965–1996

Siły zbrojne

 Marynarka Wojenna (PRL)
 Marynarka Wojenna

Stanowiska

dowódca Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Marek Jerzy Toczek (ur. 8 października 1947 w Warszawie) – polski wiceadmirał i polityk. Jest morskim oficerem pokładowym niszczycieli i inżynierem techniki nawigacji. W latach 1965–1996 służył w Siłach Zbrojnych, będąc m.in. dowódcą działu broni podwodnej ORP „Warszawa”, dyrektorem Departamentu Spraw Obronnych w Ministerstwie Transportu, Żeglugi i Łączności oraz dowódcą Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych. Został odwołany wskutek ujawnienia jego działalności politycznej. Po zwolnieniu wiązał się z formacjami politycznymi, m.in. jako szef partii Front Polski i wiceszef APP.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Marek Jerzy Toczek urodził się 8 października 1947 w Warszawie. Jest bratem komandora lek. Janusza Toczka, szefa Służby Zdrowia Marynarki Wojennej. W okresie od 1965 do 1969 studiował na Wydziale Pokładowym w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni, uzyskując tytuł inżyniera nawigatora statku morskiego. Jest również absolwentem studiów dowódczo-sztabowych na Wydziale Dowódczym Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej (1975–1977) oraz studiów podyplomowych na Wydziale Nauk Społeczno-Politycznych Uniwersytetu Gdańskiego (1980).

Służba wojskowa

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze stanowisko służbowe objął na niszczycielu projektu 30bis ORP „Wicher”, gdzie został dowódcą grupy artylerii głównego kalibru. Jeszcze w 1969 wyznaczono go do pierwszej załogi niszczyciela rakietowego projektu 56AE ORP „Warszawa”, na którym po pierwszym podniesieniu bandery w 1970 pełnił kolejno funkcje dowódcy centrali kierowania strzelaniem, dowódcy grupy artylerii i dowódcy działu III broni podwodnej. Od 1977 do 1985 był oficerem planowania w Oddziale Operacyjnym Sztabu Marynarki Wojennej w Gdyni, a przez krótki czas w 1985 zajmował stanowisko kierownika cyklu przedmiotowego Nawigacja i Broń Morska w Studium Wojskowym Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni.

Następnie został dyrektorem Departamentu Spraw Morskich w Urzędzie Gospodarki Morskiej, a od 1988 w Ministerstwie Transportu, Żeglugi i Łączności w Warszawie. W 1989 objął posadę dyrektora Biura Spraw Obronnych Urzędu Morskiego w Gdyni, natomiast w 1991 przeszedł do Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie, gdzie kierował Gabinetem Ministra Obrony Narodowej. Od 1992 do 1995 był dowódcą Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych w Warszawie. Po ujawnieniu faktu, że dopuszczał do zbierania podpisów za kandydaturą Lecha Wałęsy przed wyborach prezydenckimi, przeniesiono go do dyspozycji ministra obrony narodowej. W 1996 na własną prośbę został zwolniony z zawodowej służby wojskowej.

Awansował kolejno na stopnie oficerskie:

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Po przejściu do „cywila” był prezesem zarządu głównego Frontu Polskiego. W trakcie kampanii przed wyborami prezydenckimi w 2000 partia ta poparła kandydaturę gen. broni rez. Tadeusza Wileckiego reprezentującego Stronnictwo Narodowe, a sam wiceadm. rez. Marek Toczek pełnił funkcję wiceprzewodniczącego komitetu wyborczego. Bez powodzenia kandydował na posła w wyborach parlamentarnych w 2001 (okręg wyborczy nr 26 Gdynia) z listy komitetu wyborczego Alternatywa Ruch Społeczny. Po wyborach ARS przekształciła się w Alternatywę Partię Pracy, a Marek Toczek został jednym z wiceprzewodniczących tej partii[1]. W wyborach samorządowych w 2002 z listy APP ubiegał się o mandat radnego sejmiku województwa mazowieckiego (w okręgu wyborczym nr 1)[2]. Podczas wyborów do Parlamentu Europejskiego w 2004 (już po opuszczeniu APP) był pełnomocnikiem wyborczym komitetu wyborczego wyborców Ogólnopolskiego Komitetu Obywatelskiego „OKO”[3]. W 2019 współtworzył partię Polska Nas Potrzebuje (pod przewodnictwem Dariusza Grabowskiego[4]; została ona wyrejestrowana w 2023). W ramach Koalicji Polskiej w wyborach parlamentarnych w tym samym roku kandydował do Sejmu z listy PSL w okręgu gdyńsko-słupskim[5].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pozycja 3328. Monitor Sądowy i Gospodarczy nr 68/2002, 8 kwietnia 2002.
  2. Serwis PKW – Wybory 2002
  3. Serwis PKW – Wybory 2004
  4. Pozycja 46915. Monitor Sądowy i Gospodarczy nr 177/2019, 5 lipca 2019.
  5. Serwis PKW – Wybory 2019
  6. M.P. z 1995 r. nr 2, poz. 22

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]