Przejdź do zawartości

Mark Philippoussis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mark Philippoussis
Ilustracja
Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1976
Melbourne

Wzrost

196 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1994

Zakończenie kariery

2006

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

11

Najwyżej w rankingu

8 (19 kwietnia 1999)

Australian Open

4R (1996, 1999, 2000, 2004)

Roland Garros

4R (1997, 2000)

Wimbledon

F (2003)

US Open

F (1998)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

18 (11 sierpnia 1997)

Australian Open

2R (1996)

Roland Garros

3R (1996, 1997)

Wimbledon

SF (1996)

US Open

SF (1996)

Mark Philippoussis, właśc. Mark Anthony Philippoussis (ur. 7 listopada 1976 w Melbourne) – australijski tenisista pochodzenia greckiego[1], zdobywca Pucharu Davisa w 2003 i 2006, olimpijczyk.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Philippoussis był jednym z najpotężniej serwujących zawodników na świecie. Do niego należy australijski rekord zagranych asów w meczu (zaserwował 46 asów w meczu 1/8 finału z Andre Agassim na Wimbledonie w 2003 roku)[2]. Z racji umiejętności serwisowych Philippoussis, dawniej także rekordzista świata w szybkości serwisu (jego wynik poprawiali Greg Rusedski i Andy Roddick), nosił na kortach przydomek Scud.

W gronie tenisistów zawodowych występował w latach 1994–2006, choć grywał w profesjonalnych turniejach w kolejnych latach[3]. Zanim rozpoczął profesjonalną karierę był czołowym juniorem świata, kończąc rok 1994 na 3. miejscu w rankingu gry pojedynczej oraz z dwoma juniorskimi tytułami wielkoszlemowymi w deblu (Wimbledon i Australian Open w parze z Benem Ellwoodem). Już jako zawodowiec w przeciągu kariery awansował do 22 finałów zawodów rangi ATP World Tour, w których triumfował w 11 razy. Osiągnął w karierze dwa finały wielkoszlemowe; w finale US Open 1998 uległ Patrickowi Rafterowi w czterech setach, a w finale Wimbledonu 2003 przegrał z Rogerem Federerem w trzech setach.

W grze podwójnej Australijczyk osiągnął 6 finałów rangi ATP World Tour, z których w 3 zwyciężył.

W rankingu gry pojedynczej Philippoussis najwyżej był na 8. miejscu (19 kwietnia 1999), a w klasyfikacji gry podwójnej na 18. pozycji (11 sierpnia 1997).

W latach 1995–2006 reprezentował Australię w Pucharze Davisa, dwukrotnie zdobywając z zespołem trofeum w edycjach 1999 i 2003. W 1999 Australijczycy pokonali 3:2 w finale Francję, która była gospodarzem finału rozgrywanego w Nicei na kortach ziemnych w hali. Philippoussis wygrał otwierający rywalizację mecz z Sébastienem Grosjeanem i decydujący o mistrzostwie z Cédricem Pioline[4]. Podczas edycji Pucharu Davisa 2003 Australia zwyciężyła w finale 3:1 z Hiszpanią, w Melbourne na podłożu trawiastym. Philippoussis najpierw poniósł porażkę z Carlosem Moyą, a następnie triumfował w pięciosetowej grze z Juanem Carlosem Ferrerem zdobywając decydujący punkt w finale[5].

Z powodzeniem startował w Pucharze Hopmana; razem z Jeleną Dokić (wówczas także reprezentującą Australię) zdobył pierwszy dla Australii Puchar Hopmana w 1999 roku.

Philippoussis 3 razy startował w turniejach singlowym igrzysk olimpijskich, w Atlancie (1996), Sydney (2000) i Atenach (2004). Najdalej dochodził do 3 rundy w Atlancie i Sydney, a z rywalizacji w Atenach odpadł w 1 rundzie[6].

Przez krótki czas współpracował z nim jako trener dawny australijski mistrz Wimbledonu, Pat Cash.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (11–11)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 5 marca 1995 Scottsdale Twarda Stany Zjednoczone Jim Courier 6:7(2), 4:6
Finalista 2. 8 października 1995 Kuala Lumpur Dywanowa (hala) Chile Marcelo Ríos 6:7(6), 2:6
Finalista 3. 15 października 1995 Tokio Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Michael Chang 3:6, 4:6
Zwycięzca 1. 20 października 1996 Tuluza Twarda (hala) Szwecja Magnus Larsson 6:1, 5:7, 6:4
Zwycięzca 2. 9 marca 1997 Scottsdale Twarda Stany Zjednoczone Richey Reneberg 6:4, 7:6(4)
Zwycięzca 3. 4 maja 1997 Monachium Ceglana Hiszpania Àlex Corretja 7:6(3), 1:6, 6:4
Zwycięzca 4. 15 czerwca 1997 Londyn Trawiasta Chorwacja Goran Ivanišević 7:5, 6:3
Finalista 4. 28 września 1997 Tuluza Twarda (hala) Niemcy Nicolas Kiefer 5:7, 7:5, 4:6
Finalista 5. 5 października 1997 Bazylea Dywanowa (hala) Wielka Brytania Greg Rusedski 3:6, 6:7(6), 6:7(3)
Zwycięzca 5. 22 lutego 1998 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Michael Chang 6:3, 6:2
Finalista 6. 13 września 1998 US Open, Nowy Jork Twarda Australia Patrick Rafter 3:6, 6:3, 2:6, 0:6
Zwycięzca 6. 14 lutego 1999 San José Twarda (hala) Filipiny Cecil Mamiit 6:3, 6:2
Zwycięzca 7. 7 marca 1999 Indian Wells Twarda Hiszpania Carlos Moyá 5:7, 6:4, 6:4, 4:6, 6:2
Zwycięzca 8. 13 lutego 2000 San José Twarda (hala) Szwecja Mikael Tillström 7:5, 4:6, 6:3
Finalista 7. 8 października 2000 Hongkong Twarda Niemcy Nicolas Kiefer 6:7(4), 6:2, 2:6
Finalista 8. 19 listopada 2000 Paryż Dywanowa (hala) Rosja Marat Safin 6:3, 6:7(7), 4:6, 6:3, 6:7(8)
Zwycięzca 9. 25 lutego 2001 Memphis Twarda (hala) Włochy Davide Sanguinetti 6:3, 6:7(7), 6:3
Finalista 9. 6 stycznia 2002 Adelaide Twarda Wielka Brytania Tim Henman 4:6, 7:6(6), 3:6
Finalista 10. 9 marca 2003 Scottsdale Twarda Australia Lleyton Hewitt 4:6, 4:6
Finalista 11. 6 lipca 2003 Wimbledon, Londyn Trawiasta Szwajcaria Roger Federer 6:7(5), 2:6, 6:7(3)
Zwycięzca 10. 28 września 2003 Szanghaj Twarda Czechy Jiří Novák 6:2, 6:1
Zwycięzca 11. 16 lipca 2006 Newport Trawiasta Stany Zjednoczone Justin Gimelstob 6:3, 7:5

Gra podwójna (3–3)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 23 kwietnia 1995 Hongkong Twarda Stany Zjednoczone Tommy Ho Australia John Fitzgerald
Szwecja Anders Järryd
6:1, 6:7, 7:6
Zwycięzca 2. 8 października 1995 Kuala Lumpur Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Patrick McEnroe Kanada Grant Connell
Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
7:5, 6:4
Finalista 5. 16 marca 1997 Indian Wells Twarda Australia Patrick Rafter Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
6:7, 6:4, 5:7
Zwycięzca 3. 15 czerwca 1997 Londyn Trawiasta Australia Patrick Rafter Australia Sandon Stolle
Czechy Cyril Suk
6:2, 4:6, 7:5
Finalista 2. 10 sierpnia 1997 Cincinnati Twarda Australia Patrick Rafter Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
6:7, 6:4, 4:6
Finalista 3. 9 marca 2003 Scottsdale Twarda Australia Lleyton Hewitt Stany Zjednoczone James Blake
Bahamy Mark Merklein
4:6, 7:6(2), 6:7(5)

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 1R 1R 4R 2R 4R 4R 2R 3R 4R 1R 0 / 10 16–10
French Open 2R 4R 2R 1R 4R 2R 2R 1R 0 / 8 10–8
Wimbledon 2R 1R QF QF QF 4R F 4R 2R 2R 0 / 10 27–10
US Open 3R 4R 3R F 2R 1R 3R 1R 1R 1R 0 / 10 16–10
Wygrane turnieje 0 / 1 0 / 2 0 / 4 0 / 3 0 / 4 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 2 0 / 3 0 / 38 N/A
Bilans spotkań 0–1 2–2 8–4 5–3 12–4 7–3 11–4 5–4 11–4 6–4 1–2 1–3 N/A 69–38

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Happy 47th birthday to Greek Australian Mark Philippoussis. greekcitytimes.com. [dostęp 2024-07-12]. (ang.).
  2. Alex Perry: Philippoussis sinks Agassi. bbc.co.uk, 30 czerwca 2003. [dostęp 2017-05-04]. (ang.).
  3. Tadeusz Kądziela: ATP Newport. 38-letni Mark Philippoussis wrócił na kort. [w:] ATP Newport [on-line]. Sport.pl, 2015-07-13. [dostęp 2015-07-13]. (pol.).
  4. BBC News | TENNIS | Philippoussis wins Davis Cup for Australia [online], news.bbc.co.uk [dostęp 2018-02-09].
  5. Australia win Davis Cup [online], 30 listopada 2003 [dostęp 2018-02-09] (ang.).
  6. Mark Philippoussis Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2017-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 listopada 2012)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]