Przejdź do zawartości

Marsilio Ficino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marsilio Ficino
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 października 1433
Figline Valdarno

Data i miejsce śmierci

1 października 1499
Careggi

Zawód, zajęcie

filozof, filolog, astrolog

Marsilio Ficino, łac. Marsilius Ficinus (ur. 19 października 1433 w Figline Valdarno, zm. 1 października 1499 w Careggi), włoski filozof renesansowy, humanista, neoplatonik, filolog, astrolog, jedna z najbardziej znanych postaci wczesnego renesansu, nazywany „Drugim Platonem[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Założyciel i kierownik Akademii florenckiej. Tłumacz i komentator dzieł Platona (kompletny przekład w 1484[2]) i Plotyna. Ficino w swych pracach podkreślał boskość natury ludzkiej[3] wyrażonej dążeniem człowieka do utożsamienia się z Bogiem. Główną pracą Ficina jest Teologia platońska (łac. Theologia platonica de immortalitate animorum)[4], która uchodzi za jedno z najsłynniejszych i najważniejszych filozoficznych dzieł renesansowych[5]. W swojej teorii demonów nawiązywał do znajomości pism neoplatoników: Jamblicha, Porphyrego, Synesiusa i Psellusa Bizantyńskiego[6].

Ficino był twórcą terminu "miłość platoniczna"[7][8][9], której koncepcję opisał w komentarzu do Uczty Platona (łac. Commentarium Marsilii Ficini Florentini in Convivium Platonis de Amore)[10]. W estetyce i filozofii miłości Ficino podkreślał metafizyczną naturę piękna i zrodzonej przez niego miłości, uważając piękno za "oblicze Boga"[11].

Delle divine lettere del gran Marsilio Ficino, frontyspis edycji z 1563

Przekłady na język polski

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Горфункель 1981 ↓, s. 139.
  2. Poznański 2013 ↓, s. 225.
  3. Gierowski 1986 ↓, s. 171.
  4. Гурьянов 2017 ↓, s. 58.
  5. Papiernik 2016 ↓, s. 7.
  6. Kuczyńska 1992 ↓, s. 145-146.
  7. Kristeller 1988 ↓, s. 307.
  8. Naldoniová 2010 ↓, s. 96.
  9. Lenka Naldoniová. Marsilio Ficino a platonická láska (Marsilio Ficino and Platonic Love). „Spisy Filozofické fakulty Ostravské univerzity. Metodologie a theurgie hermeneutické interpretace III”. 213, s. 85-100, 2010. Wydawnictwo Uniwersytetu Ostrawskiego. (cz.). 
  10. Poznański 2013 ↓, s. 226.
  11. Кудрявцев 2008 ↓, s. 40.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
w języku polskim
w innych językach

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]