Przejdź do zawartości

Matsuyama

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Matsuyama
Ilustracja
Widok na miasto z wieży zamkowej
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Japonia

Prefektura

 Ehime

Wyspa

Sikoku

Region

Sikoku

Burmistrz

Katsuhito Noshi

Powierzchnia

429,06 km²

Populacja (2015.10.01)
• liczba ludności
• gęstość


515 092
1199,6 os./km²

Symbole japońskie
Drzewo

kamelia

Położenie na mapie Ehime
Mapa konturowa Ehime, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Matsuyama”
Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Matsuyama”
Ziemia33°50′N 132°43′E/33,833333 132,716667
Strona internetowa

Matsuyama (jap. 松山市 Matsuyama-shi) – miasto i port w Japonii, w zachodniej części wyspy Sikoku (Shikoku). Stolica prefektury Ehime i największe miasto Shikoku[1].

W centrum miasta znajduje się piękny, oryginalny zamek (Matsuyama-jō). Z punktu widokowego na wzgórzu zamkowym roztacza się widok na miasto i Morze Wewnętrzne (Seto-naikai, dosł. Wewnętrzne Morze Cieśnin)[1].

Zamek Matsuyama jest jednym z dwunastu „oryginalnych zamków”, czyli tych, które przetrwały erę postfeudalną od 1868 roku w stanie nienaruszonym. Jest to również jeden z najbardziej złożonych i interesujących zamków w kraju. Znajduje się na stromym wzgórzu Katsu-yama w centrum miasta. Na terenie zamku rośnie około dwustu drzew wiśniowych (sakura)[2].

Zamek Matsuyama został zbudowany w latach 1602–1628. W 1635 roku został przydzielony gałęzi rodziny Matsudaira, spokrewnionej z rządzącym krajem rodem Tokugawa i pozostawał w ich rękach do końca epoki feudalnej. Obecna trzypiętrowa wieża zamkowa została zbudowana w 1820 roku po tym, jak oryginalna pięciopiętrowa wieża została zniszczona przez piorun[2].

Zamek stanowi doskonały przykład zamku feudalnego. Wewnętrzna cytadela centralna (honmaru) znajduje się na szczycie wzgórza, do którego prowadzi wiele bram, a główna baszta jest jedną z nielicznych w kraju, które mają skrzydła. Kompleks obejmuje również drugorzędną twierdzę i wiele wieżyczek, które nadają zamkowi imponujący wygląd i czynią go interesującym do zwiedzania, tym bardziej, że kolej linowa i wyciąg krzesełkowy sprawiają, że jest on łatwo dostępny[2].

Dōgo-onsen Honkan

[edytuj | edytuj kod]

Charyzmatyczna łaźnia publiczna (sentō)[a] – symbol i główna atrakcja miasta – została zbudowana w 1894 roku, w okresie Meiji. Drewniane wnętrze jest labiryntem schodów, przejść i pomieszczeń. Obiekt ten był inspiracją dla licznie nagradzanego filmu animowanego Spirited Away: W krainie bogów w reżyserii Hayao Miyazakiego[3].

Specjalna część Honkan, zwana Yushinden, została zbudowana i przeznaczona na wizytę rodziny cesarskiej w 1899 roku. Goście z odpowiednim biletem mogą wziąć udział w krótkiej wycieczce z przewodnikiem po Yushinden i zobaczyć obiekty zarezerwowane dla odwiedzających cesarzy. Należą do nich bogato zdobione pomieszczenia z kasetonowym sufitem oraz łazienka i toaleta do wyłącznego użytku cesarza. Od 1952 roku żaden z cesarzy nie korzystał z Yushinden[3].

Na drugim piętrze znajduje się niewielka wystawa historycznych dokumentów związanych z łaźnią. Można m.in. zobaczyć niektóre obrazy i posągi czapli, związane z legendą, w której zraniona noga białej czapli została uleczona przez lokalne wody[3].

Ishite-ji

[edytuj | edytuj kod]

Świątynia ta – usytuowana w pobliżu ww. łaźni – jest najsłynniejszą w mieście. Jest to jednocześnie numer 51 z 88 świątyń na szlaku pielgrzymkowym po wyspie Shikoku. Pielgrzymi ubrani na biało są częstym widokiem w tej dużej świątyni[4].

Nazwa Ishite-ji oznacza „świątynię kamiennej dłoni”. Odnosi się to do lokalnej legendy, w której pewien arystokrata mocno trzymał kamień w dłoni na łożu śmierci po bezskutecznym poszukiwaniu uczonego mnicha, Kōbō Daishi (774–835), ale odrodził się w następnym wcieleniu z wciąż trzymanym kamieniem w dłoni[4].

Świątynia słynie również z bramy Niō-mon, która jest skarbem narodowym. Główna sala i pagoda są również uważane za ważne obiekty kulturowe, a wszystkie te budowle reprezentują typowy styl architektoniczny okresu Kamakura (1192–1333)[4].

W Ishite-ji znajduje się wewnętrzna świątynia, usytuowana za jaskinią za głównym pawilonem. Słabo oświetlona jaskinia ma około 200 metrów długości i sama w sobie jest niezwykła, rozgałęzia się w dwóch kierunkach i mieści wiele buddyjskich posągów, rzeźb i rysunków. Zwiedzający, którzy wyjdą z jaskini i przejdą przez ulicę, dotrą do wewnętrznego terenu świątyni, na którym znajduje się duża sala w kształcie złotej kopuły. Budynek i posągi tutaj odzwierciedlają inny, nieco osobliwy styl, niż te na głównym terenie. W szczególności rzeźby i rysunki historycznego Buddy zredukowanego do kości, tuż przed osiągnięciem oświecenia, pozostawiają głębokie wrażenie. Ogromny posąg Kōbō Daishi (Kūkai), słynnej postaci japońskiego buddyzmu, stoi na szczycie zalesionego wzgórza ponad świątynią[4].

Powieść

[edytuj | edytuj kod]

Miasto słynie również z tego, że jest miejscem akcji popularnej powieści humorystycznej autorstwa Sōseki Natsume (1867–1916) zatytułowanej „Botchan” (Panicz, 1906)[b], należącej do lektur szkolnych. Powieść opisuje Matsuyamę podczas restauracji Meiji. Powieść Natsume pomogła rozsławić miasto w całej Japonii. Jedną z głównych atrakcji Matsuyamy jest jedna z najstarszych łaźni publicznych o nazwie Dōgo-onsen z gorącymi źródłami, często wymieniana w „Botchan”[1][5].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]
  1. W 2019 r. rozpoczęto prace remontowe, które będą trwać 6 lat (do grudnia 2024). W tym czasie dla zwiedzających pozostają dwie małe łaźnie na pierwszym piętrze (po jednej dla każdej płci), podczas gdy reszta budynku, w tym część wypoczynkowa na drugim i trzecim piętrze, zostaje zamknięta. Niektóre części budynku zostaną przykryte rusztowaniami; jednak niektóre boki budynku będą wolne od rusztowań, aby zmniejszyć negatywny wpływ na turystykę.
  2. „Panicz” → powieść ukazała się w języku polskim w 2013 roku, w tłumaczeniu Bożeny Murakami.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Matsuyam. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).
  2. a b c Matsuyama Castle. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).
  3. a b c Dogo Onsen Honkan. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).
  4. a b c d Ishiteji Temple. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).
  5. Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 321. ISBN 978-83-01-17214-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]