Przejdź do zawartości

Meszek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Meszek, Meszech, Mosoch (hebr. משך) – postać starotestamentowa z Księgi Rodzaju, jeden z synów Jafeta (Rdz 10,2). W Księdze Ezechiela pojawia się jako nazwa ludu mieszkającego na północy (Ez 27,13 i 32,26) oraz kraju pod panowaniem Goga (Ez 32,2-3 i 39,1)[1]. Imię Meszeka wiązane jest ze wzmiankowanym w źródłach asyryjskich plemieniem Muszku, przypuszczalnie identycznym z Frygami[1]. Józef Flawiusz uważał go za przodka mieszkańców Kapadocji[2].

W źródłach renesansowych (Bernard Wapowski, za nim Marcin Bielski i Maciej Stryjkowski) imię Mosocha powiązano z nazwą Moskwy i uczyniono z niego protoplastę Rusinów lub nawet wszystkich Słowian[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Catholic Bible Dictionary. edited by Scott Hahn. New York: Doubleday, 2009, s. 64.
  2. a b Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2007, s. 131-133.