Przejdź do zawartości

Order Kutuzowa (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Order Kutuzowa
Орден Кутузова
Awers
Awers I klasy
Baretka
Baretka I klasy
Ustanowiono

29 lipca 1942

Wielkość

średnica 50 mm (I stopień), 44 mm (II i III stopień)

Kruszec

złoto (I stopień)
srebro (II i III stopień)

Wydano

7329

Powyżej

powyżej I klasy:
Order Uszakowa I klasy
powyżej II klasy:
Order Uszakowa II klasy,
powyżej III klasy:
Order Suworowa III klasy

Poniżej

poniżej I klasy:
Order Nachimowa I klasy
poniżej II klasy:
Order Nachimowa II klasy,
poniżej III klasy:
Order Bohdana Chmielnickiego III klasy

Powiązane

współczesny Order Kutuzowa

Feldmarszałek Michaił Kutuzow na obrazie R.M. Wolkowa

Order Kutuzowa (ros. Орден Кутузова) – order wojskowy Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR 29 lipca 1942 roku najpierw jako order mający dwie klasy. 8 stycznia 1943 roku ustanowiono trzecią klasę tego orderu. Jednocześnie zatwierdzono jego statut i opis. Później jeszcze kilkakrotnie wprowadzono do niego poprawki.

Zasady nadawania

[edytuj | edytuj kod]

Order Kutuzowa ma trzy klasy. Był nadawany przez Prezydium Rady Najwyższej ZSRR:

Nadawano je za:

  • umiejętne przygotowanie i kierowanie dużą operacją wojskową lub bojem, w wyniku których, współdziałając ze wszystkimi rodzajami broni, zadano przeciwnikowi duże straty;
  • umiejętne działania w obronie oraz podczas wymuszonego odwrotu polegające na zadaniu przeciwnikowi dużych strat w sile żywej i sprzęcie oraz zajęciu dogodnych rubieży do obrony i kontrnatarcia;
  • mistrzowskie dowodzenie w okrążeniu i w innych trudnych sytuacjach w walce z przeważającymi siłami przeciwnika prowadzące do wyprowadzenia wojsk przy najmniejszych stratach własnych;
  • umiejętną organizację pościgu za wycofującym się przeciwnikiem, zniszczenie jego siły żywej i sprzętu oraz za szybką likwidację okrążonych sił przeciwnika;
  • śmiałe wyjście na linie komunikacyjne przeciwnika, zniszczenie jego baz i tyłowych garnizonów.

Order ten zaczęto nadawać w początku 1943 roku. Pierwszymi odznaczonymi byli m.in.: gen. por. Iwan Gałanin, gen. armii Iwan Tiuleniew, gen. płk Maksim Purkajew, gen. por. Gieorgij Zacharow, gen. por. Michaił Malinin[1]. Niektórzy dowódcy otrzymali order kilkakrotnie.

Łącznie w ZSRR nadano orderów:

  • I klasy – 675
  • II klasy – 3326
  • III klasy – 3328

Orderem tym uhonorowano także ponad 1570 jednostek i związków taktycznych Armii Czerwonej, a także niektóre polskie jednostki:

Osoby odznaczone Orderem

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Orderem Kutuzowa.

Jednostki wojskowe odznaczone Orderem

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Jednostki wojskowe odznaczone Orderem Kutuzowa.

Opis odznaki

[edytuj | edytuj kod]

Order I klasy został wykonany ze złota, w postaci pięcioramiennej, wielopromiennej gwiazdy, między ramionami której znajdują się pęki srebrnych promieni. W centrum umieszczono okrągłą tarczę pokrytą białą emalią ze złotym wieńcem laurowym na obrzeżach. W środku tarczy na tle kremlowskich baszt jest wykonane ze złota popiersie feldmarszałka Michaiła Kutuzowa. Wokół niego na białej wstędze znajduje się złoty napis: ΜИХАИЛ КУТУЗОВ (pol. "Michaił Kutuzow"). Order II i III klasy był wykonany ze srebra. Ponadto order III klasy miał mniejszą średnicę.

Wstążki do orderu:

  • I klasy – ciemnoniebieska z szerokim pomarańczowym paskiem pośrodku;
  • II klasy – ciemnoniebieska z dwoma wąskimi pomarańczowymi paskami po bokach;
  • III klasy – ciemnoniebieska z dwoma wąskimi paskami po bokach i jednym pośrodku koloru pomarańczowego.
Odznaka orderu (awers)
Klasa I
Klasa II
Klasa III
Baretki orderu
Klasa I
Klasa II
Klasa III

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]