Przejdź do zawartości

Oskrzydlenie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schemat oskrzydlenia
Przykład oskrzydlenia

Oskrzydlenie (ang. envelopment) − forma manewru taktycznego[1][2]. Jest to manewr, w którym główne siły atakujące obchodzą elementy ugrupowania obronnego przeciwnika w celu zdobycia obiektów na jego tyłach. Rezultatem tego manewru jest rozbicie albo zdobycie ważnych obiektów na tyłach przeciwnika[3].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

W czasie wykonywania manewru oskrzydlenia główne siły atakujące obchodzą elementy ugrupowania obronnego przeciwnika w celu zdobycia obiektów na jego tyłach[4]. Główny wysiłek może być kierowany również na skrzydło. Siły przeprowadzające oskrzydlenie powinny zostać rozwinięte w głębi, oraz powinny zabezpieczyć swoje skrzydła tak, by uniknąć oskrzydlenia przez przeciwnika[5].

Oskrzydlenie może być jedno- lub dwustronne względnie pionowe − czyli ponad pozycjami obronnymi przeciwnika[6]. Oskrzydlenie pionowe przeprowadza się z użyciem śmigłowców. Rezultatem tego manewru jest rozbicie albo zdobycie ważnych obiektów na tyłach przeciwnika. Niekiedy zastosowanie oskrzydlenia może wprowadzić w błąd przeciwnika, co do umiejscowienia własnego punktu ciężkości[a]. Oskrzydlenie od obejścia różni się głębokością manewru – podczas oskrzydlenia nie zrywa się kontaktu z przeciwnikiem, manewr obejścia natomiast wiąże się z zerwaniem kontaktu z przeciwnikiem.

  1. punkt ciężkości – ześrodkowanie w wybranym miejscu i czasie takich sił i środków rażenia, które umożliwią osiągnięcie zakładanego celu walki[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]