Przejdź do zawartości

Otto Harder

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otto Harder
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Otto Fritz Harder

Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1892
Brunszwik

Data i miejsce śmierci

4 marca 1956
Hamburg

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
do 1909 FC Hohenzollern Brunszwik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1909–1912 Eintracht Brunszwik
1912 Hamburger FC
1912–1913 Eintracht Brunszwik
1913–1919 Hamburger FC
1917 → SC Stettiner (wyp.)
1919–1931 Hamburger SV
1931–1933 Victoria Hamburg
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1914–1926  Cesarstwo Niemieckie 15 (14)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Otto „Tull” Harder (ur. 25 listopada 1892 w Brunszwiku, zm. 4 marca 1956 w Hamburgu) – niemiecki piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant kraju, zbrodniarz wojenny. Członek Schutzstaffel i strażnik obozu koncentracyjnego w Hannover-Ahlem.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Otto Harder karierę piłkarską rozpoczął w juniorach FC Hohenzollern Brunszwik, w których występował do 1909 roku, po czym podpisał profesjonalny kontrakt z Eintrachtem Brunszwik, w których występował do 1912 roku. Następnymi klubami w karierze Hardera były: Hamburger FC (1912), Eintracht Brunszwik (1912–1913), Hamburger FC (1913–1919) oraz w SC Stettiner (1917) w ramach wypożyczenia.

W 1919 roku Hamburger FC został przekształcony na Hamburger SV, tym samym w latach 1919–1931 był zawodnikiem tego klubu, z którym osiągnął największe sukcesy w swojej karierze: dwukrotne mistrzostwo Niemiec (1923, 1926 (tytuł z sezonu 1921/1922 anulowany przez DFB)), wicemistrzostwo Niemiec (1924) oraz trzykrotny król strzelców tych rozgrywek (1923 – 5 bramek, 1926 – 6 bramek, 1928 – 7 bramek).

Następnym klubem w karierze Hardera był lokalny rywal Hamburgera SVVictoria Hamburg, w którym w 1933 roku w wieku 40 lat zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Otto Harder w reprezentacji Niemiec w latach 1914–1926 rozegrał 15 meczów (8 jako kapitan drużyny), w których strzelił 14 goli[1]. Debiut zaliczył 5 kwietnia 1914 roku na Oude Stadion w Amsterdamie w zremisowanym 4:4 meczu meczu towarzyskim z reprezentacją Holandii, w którym również strzelił swoją pierwszą bramkę w reprezentacji Niemiec, w której ostatni mecz rozegrał 12 grudnia 1926 roku na Grünwalder Stadion w przegranym 2:3 meczu towarzyskim z reprezentacją Szwajcarii.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Otto Harder większość kariery spędził w Hamburgerze SV. Był piłkarskim idolem innego słynnego piłkarza tego klubu, Uwe Seelera[2][3].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
 Cesarstwo Niemieckie
1914 1 1
1915 0 0
1916 0 0
1917 0 0
1918 0 0
1919 0 0
1920 3 0
1921 0 0
1922 0 0
1923 1 1
1924 4 3
1925 2 3
1926 4 6
Łącznie 15 14
Mecze w reprezentacji
Lp. Data Miasto Przeciwnik Wynik Bramki Rozgrywki Uwaga
1. 05.04.1914 Amsterdam  Holandia 4:4 Gol Towarzyski
2. 27.06.1920 Zurych  Szwajcaria 1:4 Towarzyski
3. 26.09.1920 Wiedeń  Austria 2:3 Towarzyski
4. 24.10.1920 Berlin  Węgry 1:0 Gol Towarzyski
5. 04.11.1923 Hamburg  Norwegia 1:0 Gol Towarzyski
6. 15.06.1924 Kristiania  Norwegia 2:0 Towarzyski
7. 31.08.1924 Berlin  Szwecja 1:4 Gol Towarzyski
8. 21.09.1924 Budapeszt  Węgry 1:4 Gol Towarzyski
9. 14.12.1924 Stuttgart  Szwajcaria 1:1 Gol Towarzyski
10. 29.03.1925 Amsterdam  Holandia 1:2 Towarzyski
11. 25.10.1925 Bazylea  Szwajcaria 4:0 GolGolGol Towarzyski
12. 18.04.1926 Düsseldorf  Holandia 4:2 Gol Towarzyski
13. 20.06.1926 Norymberga  Szwecja 3:3 GolGolGol Towarzyski
14. 31.10.1926 Amsterdam  Holandia 3:2 GolGol Towarzyski
15. 12.12.1926 Monachium  Szwajcaria 2:3 Towarzyski

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Hamburger SV

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Działalność wojenna

[edytuj | edytuj kod]

Otto Harder podczas II wojny światowej był SS-Untersturmführerem i komendantem obozu koncentracyjnego w Hannover-Ahlem[4][5]. Po zakończeniu II wojny światowej Harder został skazany przez brytyjski sąd wojskowy w Rotherbaum za zbrodnie wojenne na 15 lat więzienia, jednak w 1951 roku król Wielkiej BrytaniiJerzy VI Windsor oraz rząd brytyjski Winstona Churchilla ułaskawił Hardera[6], po czym Harder przeniósł się do Bendestorfu. Harder zmarł 4 marca 1956 roku w szpitalu w Hamburgu po operacji w wieku 63 lat[7].

Działacze Hamburgera SV po dostaniu informacji o jego śmierci ogłosili w kwietniu 1956 roku nekrolog:

„Er war (...) stets ein guter Freund und treuer Kamerad. Był on (...) zawsze dobrym przyjacielem i wiernym towarzyszem.”[6]

Podczas mistrzostw świata 1974 w RFN-ie rada miasta Hamburga upublikowała broszury Hamburg '74. Fußballweltmeisterschaft, na których widniały wizerunki: Josefa Posipala, Uwe Seelera i Hardera jako wzory do naśladowania dla młodych kibiców. Jednak ze względu na działalność nazistowską Hardera, broszura z jego podobizną została usunięta[6].

Ciekawostki

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Otto Harder – Eu-football.info (ang.).
  2. „Tull” Harder – Vom Idol zum Kriegsverbrecher.
  3. Peters, Fritz (1942), Tull Harder stürmt für Deutschlands Fussballruhm, Hamburg.
  4. Roger Repplinger: Leg dich, Zigeuner. Die Geschichte von Johann Trollmann und Tull Harder. München: Piper, 2008. ISBN 3-492-04902-8. OCLC 221130658. (niem.).
  5. Harder und Halvorsen: Erst HSV-Freunde, dann Todfeinde [data dostępu: 2016-01-25] (niem.).
  6. a b c Arthur Heinrich: Tull Harder – Eine Karriere in Deutschland* (niem.).
  7. 4. März 1956 – Fußballer Otto „Tull” Harder stirbt [data dostępu: 2016-03-04] (niem.).
  8. „Tull” Harder – Vom Idol zum Kriegsverbrecher [data dostępu: 2002-06-26] (niem.).
  9. Fritz Peters: Tull Harder stürmt für Deutschlands Fussballruhm. Hamburg: Falken, 1942. OCLC 72331632. (niem.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]