Przejdź do zawartości

Riccardo Patrese

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Riccardo Patrese
Ilustracja
Riccardo Patrese w 1991 roku
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1954
Padwa

Sukcesy

1976: złoto Europejska Formuła 3
1976: złoto Włoska Formuła 3
1989: brąz Formuła 1
1991: brąz Formuła 1
1992: srebro Formuła 1
1989–2008: Rekord największej liczby startów w Grand Prix Formuły 1

Strona internetowa
Riccardo Patrese jako kierowca Alfy Romeo w sezonie 1985
Patrese za kierownicą Williamsa podczas GP Monako w 1991 roku

Riccardo Patrese (ur. 17 kwietnia 1954 w Padwie) – włoski kierowca wyścigowy startujący w Formule 1 w latach 1977-1993. Wystartował w 256 wyścigach o Grand Prix Formuły 1, co do 2008 roku czyniło go najbardziej doświadczonym kierowcą w historii tej serii wyścigowej.

Kariera w Formule 1

[edytuj | edytuj kod]

Shadow, Arrows

[edytuj | edytuj kod]

Patrese w Formule 1 zadebiutował podczas Grand Prix Monako 1977 w zespole Shadow Racing Cars. Pod koniec sezonu kilku pracowników opuściło Shadow celem założenia własnego zespołu - Arrows. Patrese odszedł razem z nimi i już w drugim wyścigu w barwach nowego zespołu (Grand Prix RPA 1978) był bliski odniesienia zwycięstwa, lecz musiał wycofać się na 15 okrążeń przed końcem z powodu usterki silnika. W końcowej części sezonu, podczas GP Włoch, Patrese i kilku innych kierowców (m.in. James Hunt) brali udział w karambolu na starcie do wyścigu. W wyniku odniesionych w nim obrażeń śmierć poniósł Ronnie Peterson. Pomimo tego, iż Patrese oficjalnie nie był uważany za winowajcę tego wypadku, James Hunt podjął oskarżające go działania, które przyczyniły się do jego niedopuszczenia do kolejnego wyścigu. Telewizyjne nagrania sugerowały, że to Hunt był odpowiedzialny za spowodowanie karambolu, lecz on sam nigdy tego nie przyznał i kontynuował krytykę Riccarda nawet po zakończeniu kariery, gdy pracował jako komentator dla brytyjskiej telewizji BBC.

Brabham

[edytuj | edytuj kod]

W 1982 roku Patrese przeszedł do zespołu Brabham i w jego barwach odniósł swoje pierwsze zwycięstwo podczas tegorocznego Grand Prix Monako po tym, jak dwaj liderzy - Didier Pironi i Andrea de Cesaris musieli wycofać się z wyścigu z powodu braku paliwa. Drugie zwycięstwo odniósł podczas ostatniego wyścigu sezonu 1983, Grand Prix RPA. W tym roku ponadto był bliski zwycięstwa w GP San Marino, gdzie rozbił się będąc liderem wyścigu. W klasyfikacji generalnej sezonu uzyskał 9. miejsce, a jego zespołowy partner, Nelson Piquet, zdobył swój drugi tytuł Mistrza Świata.

Alfa Romeo

[edytuj | edytuj kod]

W sezonach 1984-1985 Riccardo bez większych sukcesów reprezentował barwy zespołu Alfa Romeo - przez ten okres zdobył jedynie 8 punktów (wszystkie w sezonie 1984) i 3. miejsce w GP Włoch 1984.

Powrót do Brabhama

[edytuj | edytuj kod]

W 1986 roku Patrese powrócił do Brabhama. Pomimo posiadania silnika BMW, który był uważany za najmocniejszy wśród całej stawki konstruktorów, zespół nie był już tak silny jak we wcześniejszych sezonach. Patrese przez 2 lata pobytu w Brabhamie zdołał zdobyć tylko 8 punktów, lecz nigdy publicznie nie krytykował zespołu za słabą postawę.

Williams

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec sezonu 1987 Riccardo dostał szansę startu w barwach Williamsa po tym, jak kierowca zespołu, Nigel Mansell doznał urazu w kwalifikacjach do GP Japonii. Z pomocą właściciela Brabhama, Berniego Ecclestone'a Patrese zastąpił Mansella w ostatnim wyścigu sezonu w Australii. Swoją jazdą wywarł dobre wrażenie na szefostwie Williamsa, dzięki czemu w kolejnym sezonie został ich etatowym kierowcą. Pierwszy rok w nowym zespole nie przyniósł większych sukcesów za sprawą słabych silników Judd bez doładowania. W kolejnym sezonie Williams zmienił dostawcę silników na Renault, dzięki czemu Patrese i jego zespołowy partner, Thierry Boutsen byli już w stanie walczyć o zwycięstwa. Boutsen zwyciężył w tym roku w dwóch wyścigach i zajął 5. miejsce w klasyfikacji kierowców. Patrese wykazał się równiejszą jazdą, dzięki której (pomimo braku zwycięstw) sezon ukończył na 3. miejscu.

Pierwsze zwycięstwo w barwach Williamsa zdobył w GP San Marino w 1990 roku. Kolejne trzy odniósł w Meksyku i Portugalii (oba w 1991 r.) oraz w Japonii w sezonie 1992. Kolejne zwycięstwo mógł odnieść w GP Francji, lecz oddał prowadzenie w wyścigu na rzecz lidera Williamsa, Nigela Mansella.

Benetton

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec sezonu 1992 trzech kierowców prowadziło rozmowy z Williamsem na temat angażu w zespole - Nigel Mansell, Ayrton Senna oraz Alain Prost. Pozycja Riccarda została zagrożona, co spowodowało, że podpisał umowę z Benettonem. W swym ostatnim sezonie w Formule 1 jeździł u boku Michaela Schumachera. W klasyfikacji kierowców zajął 5. miejsce (dwa wyścigi ukończył na podium). Benetton nie przedłużył umowy na kolejne lata i w związku z tym, iż większość zespołów miała już kierowców na sezon 1994, Patrese zakończył swoją karierę.

Riccardo Patrese nosił miano najbardziej doświadczonego kierowcy w historii Formuły 1 od 1989 roku, kiedy to pobił poprzedni rekord (176 startów w GP) należący równolegle do Grahama Hilla i Jacques'a Laffite'a. Pod koniec swojej kariery miał na swoim koncie już 256 startów. Do jego rekordu najbardziej zbliżył się Michael Schumacher (249 startów), aż do sezonu 2008, kiedy to Rubens Barrichello ustanowił nowy rekord podczas Grand Prix Turcji[1].

Wyniki w Formule 1

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach Msc. Pkt.
1977 Shadow Racing Team Shadow
DN8
Cosworth V8 ARG
BRA
RSA
USW
ESP
MON
9
BEL
NS
SWE
FRA
NS
GBR
NS
GER
10
AUT
NED
13
ITA
NS
USA
CAN
10
JPN
6
20 1
1978 Arrows Racing Team Arrows
FA1
Cosworth V8 ARG
BRA
10
RSA
NS
USW
6
MON
6
BEL
NS
ESP
NS
SWE
2
FRA
8
GBR
NS
GER
9
12 11
Arrows A1 AUT
NS
NED
NS
ITA
NS
USA
CAN
4
1979 Warsteiner Arrows Racing Team Arrows A1 Cosworth V8 ARG
NW
BRA
9
RSA
11
USW
NS
ESP
10
BEL
5
MON
NS
CAN
NS
20 2
Arrows A2 FRA
14
GBR
NS
GER
NS
AUT
NS
NED
NS
ITA
13
USA
NS
1980 Warsteiner Arrows Racing Team Arrows A3 Cosworth V8 ARG
NS
BRA
6
RSA
NS
USW
2
BEL
NS
MON
8
FRA
9
GBR
9
GER
9
AUT
14
NED
NS
ITA
NS
CAN
NS
USA
NS
9 7
1981 Warsteiner Arrows Racing Team Arrows A3 Cosworth V8 USW
NS
BRA
3
ARG
7
SMR
2
BEL
NS
MON
NS
ESP
NS
FRA
14
GBR
10
GER
NS
AUT
NS
NED
NS
ITA
NS
CAN
NS
LVS
11
11 10
1982 Parmalat Racing Team Brabham BT50 BMW Straight-4 RSA
NS
BEL
NS
NED
15
GBR
NS
FRA
14
GER
NS
AUT
NS
SUI
5
ITA
NS
LVS
NS
10 21
Brabham BT49D Cosworth V8 BRA
NS
MON
1
USE
NS
CAN
2
Brabham BT49C USW
3
SMR
1983 Fila Sport Brabham BT52 BMW Straight-4 BRA
NS
USW
10
FRA
NS
SMR
13
MON
NS
BEL
NS
USE
NS
CAN
NS
9 13
Brabham BT52B GBR
NS
GER
3
AUT
NS
NED
9
ITA
NS
EUR
7
RSA
1
1984 Benetton Team Alfa Romeo Alfa Romeo 184T Alfa Romeo V8 BRA
NS
RSA
4
BEL
NS
SMR
NS
FRA
NS
MON
NS
CAN
NS
USE
NS
USA
NS
GBR
12
GER
NS
AUT
10
NED
NS
ITA
3
EUR
6
POR
8
13 8
1985 Benetton Team Alfa Romeo Alfa Romeo 185T Alfa Romeo V8 BRA
NS
POR
NS
SMR
NS
MON
NS
CAN
10
USE
NS
FRA
11
GBR
9
- 0
Alfa Romeo 184T GER
NS
AUT
NS
NED
NS
ITA
NS
BEL
NS
EUR
9
RSA
NS
EUR
NS
1986 Motor Racing Developments Ltd. Brabham BT55 BMW Straight-4 BRA
NS
ESP
NS
SMR
6
MON
NS
BEL
8
CAN
NS
USE
6
FRA
NS
GER
NS
HUN
NS
AUT
NS
ITA
NS
POR
NS
MEX
13
AUS
NS
17 2
Brabham BT54 GBR
NS
1987 Motor Racing Developments Ltd. Brabham BT56 BMW Straight-4 BRA
NS
SMR
9
BEL
NS
MON
NS
USE
9
FRA
NS
GBR
NS
GER
NS
HUN
5
AUT
NS
ITA
NS
POR
NS
ESP
13
MEX
3
JPN
11
13 6
Canon Williams Team Williams FW11B Honda V6 AUS
9
1988 Canon Williams Team Williams FW12 Judd V8 BRA
NS
SMR
13
MON
6
MEX
NS
CAN
NS
USE
NS
FRA
NS
GBR
8
GER
NS
HUN
6
BEL
NS
ITA
7
POR
NS
ESP
5
JPN
6
AUS
4
11 8
1989 Canon Williams Team Williams FW12C Renault
V10
BRA
NS
SMR
NS
MON
15
MEX
2
USA
2
CAN
2
FRA
3
GBR
NS
GER
4
HUN
NS
BEL
NS
ITA
4
ESP
5
3 40
Williams FW13 POR
NS
JPN
2
AUS
3
1990 Canon Williams Renault Williams FW13B Renault
V10
USA
9
BRA
13
SMR
1
MON
NS
CAN
NS
MEX
9
FRA
6
GBR
NS
GER
5
HUN
4
BEL
NS
ITA
5
POR
7
ESP
5
JPN
4
AUS
6
7 23
1991 Canon Williams Team Williams FW14 Renault
V10
USA
NS
BRA
2
SMR
NS
MON
NS
CAN
3
MEX
1
FRA
5
GBR
NS
GER
2
HUN
3
BEL
5
ITA
NS
POR
1
ESP
3
JPN
3
AUS
5
3 53
1992 Canon Williams Team Williams FW14B Renault
V10
RSA
2
MEX
2
BRA
2
ESP
NS
SMR
2
MON
3
CAN
NS
FRA
2
GBR
2
GER
8
HUN
NS
BEL
3
ITA
5
POR
NS
JPN
1
AUS
NS
2 56
1993 Camel Benetton Ford Benetton B192B Ford V8 RSA
NS
BRA
NS
5 20
Benetton B193 EUR
5
FRA
10
GBR
3
GER
5
HUN
2
BEL
6
ITA
5
POR
16
JPN
NS
AUS
8
Benetton B193B SMR
NS
ESP
4
MON
NS
CAN
NS

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W. Nogalski: Riccardo Patrese z żalem żegna się ze swoim rekordem. f1.v10.pl, 2008-05-07. [dostęp 2009-11-20].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]