Przejdź do zawartości

Ron Klain

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ron Klain
Ilustracja
Ron Klain (2021)
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1961
Indianapolis

Szef personelu Białego Domu
Okres

od 20 stycznia 2021
do 7 lutego 2023

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Mark Meadows

Następca

Jeff Zients

Szef personelu wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych
Okres

od 1 listopada 1995
do 3 sierpnia 1999

Poprzednik

Jack Quinn

Następca

Charles Burson

Szef personelu wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych
Okres

od 20 stycznia 2009
do 14 stycznia 2011

Poprzednik

David Addington

Następca

Bruce Reed

Koordynator zespołu szybkiego reagowania ds. wirusa Ebola
Okres

od 22 października 2014
do 15 lutego 2015

Poprzednik

brak

Następca

brak

Ron Klain (ur. 8 sierpnia 1961 w Indianapolis) – amerykański urzędnik państwowy, marketingowiec polityczny, prawnik. Szef personelu Białego Domu (w latach 2021–2023) i dwóch wiceprezydentów Stanów Zjednoczonych: Ala Gore’a (w latach 1995–1999) i Joego Bidena (2009–2011), w latach 2014–2015 koordynator zespołu szybkiego reagowania, utworzonego po zdiagnozowaniu pierwszych przypadków zakażenia wirusem Eboli w USA.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość i wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Indianapolis, jako syn Stanleya Klain (wykonawcy budowlanego) i Sarann Warner (agentki biura podróży)[1][2]. Klain jest Żydem[3]. Ukończył North Central High School w 1979 roku[4]. Uzyskał bakalaureat summa cum laude na Uniwersytecie Georgetown w 1983 roku[3]. Zdobył tytuł Juris Doctor magna cum laude na Harvard Law School w 1987 roku[3][5].

Kariera prawnicza

[edytuj | edytuj kod]

Pełnił funkcję asystenta sędziego Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Byrona White’a w latach 1987–1988[3]. Od 1989 do 1992 roku był głównym prawnikiem senackiej komisji sądownictwa[6], nadzorował prace związane z prawem konstytucyjnym, karnym, antymonopolowym oraz z nominacją Clarence’a Thomasa na sędziego Sądu Najwyższego[7]. Pełnił funkcję dyrektora ds. legislacyjnych kongresmena Eda Markeya[8]. W 1995 roku Tom Daschle mianował Klaina szefem personelu senackiego Komitetu Przywództwa Partii Demokratycznej[9].

Gabinet Billa Clintona

[edytuj | edytuj kod]

Był zaangażowany w kampanie prezydenckie Billa Clintona w 1992 i 1996 roku[3]. Był zastępcą głównego radcy prawnego ówczesnego Prezydenta Stanów Zjednoczonych[3]. Kierował procesem opiniowania kandydatów na sędziów (w tym Ruth Bader Ginsburg)[10][1]. W 1994 roku został szefem personelu Prokurator Generalnej Stanów Zjednoczonych Janet Reno[3]. W 1995 roku został szefem personelu ówczesnego wiceprezydenta Stanów ZjednoczonychAla Gore’a[11].

Działalność w latach 1999–2009

[edytuj | edytuj kod]

W 1999 roku został pracownikiem kancelarii prawnej O’Melveny & Myers[3]. W 2000 roku został wybrany głównym prawnikiem kampanii Ala Gore’a ds. ponownego przeliczenia głosów na Florydzie po wyborach prezydenckich[3]. W 2003 roku Ron Klain pracował jako doradca Wesleya Clarka[12]. Podczas wyborów prezydenckich w 2004 roku Ron Klain był zaangażowany w kampanię Johna Kerry’ego[13].

Gabinet Baracka Obamy

[edytuj | edytuj kod]

12 listopada 2008 „Roll Call” poinformował, że Ron Klain został wybrany na szefa personelu wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych[14]. Ron Klain był wymieniany wśród potencjalnych następców Rahma Emanuela (ówczesnego szefa personelu Prezydenta Stanów Zjednoczonych)[15]. W 2011 roku przestał pełnić funkcję szefa personelu Joego Bidena, aby rozpocząć pracę w sektorze prywatnym[16]. W latach 2014–2015 był koordynatorem zespołu szybkiego reagowania ds. wirusa Ebola[17]. Po zakończeniu pełnienia tej funkcji pracował w Skoll Foundation i Revolution LLC[18][19].

Gabinet Joego Bidena

[edytuj | edytuj kod]

11 listopada 2020 Joe Biden poinformował, że Ron Klain został wybrany szefem personelu Białego Domu[20]. Odszedł ze stanowiska w lutym 2023 roku[21].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty z Monicą Medina (byłą główną zastępczynią podsekretarza Handlu ds. Oceanów i Atmosfery, byłą główną prawnik National Oceanic and Atmospheric Administration oraz byłą komisarz Stanów Zjednoczonych przy Międzynarodowej Komisji Wielorybnictwa)[22][23][24]. Mają trójkę dzieci[22].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b The New Team [online], nytimes.com [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  2. Jewish Post, Indianapolis, Marion County, 18 June 1976 [online], newspapers.library.in.gov [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  3. a b c d e f g h i Channing King, From 2008: Hoosier going back to the future in D.C. [online], indystar.com, 28 grudnia 2008 [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  4. Biden Chooses Hoosier Ron Klain As Chief Of Staff [online], indianapublicmedia.org, 12 listopada 2020 [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  5. Mike Allen, Klain accepts job as Biden chief of staff [online], politico.com, 13 listopada 2008 [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  6. Joe Biden picks Ron Klain as White House chief of staff [online], bbc.com, 12 listopada 2020 [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  7. Nancy Houser, Why was Ron Klain appointed as the new U.S. Ebola czar? [online], digitaljournal.com, 18 października 2014 [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  8. President-Elect Joe Biden Names Ronald Klain Chief of Staff [online], baynews9.com, 11 listopada 2020 [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  9. Annie Goldsmith, Joe Biden’s New Chief of Staff Credits His Political Involvement to Robert F. Kennedy [online], townandcountrymag.com, 12 listopada 2020 [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  10. Clinton-Era Memo Outlines Ruth Bader Ginsburg’s ‘Style Problems’ [online], usnews.com, 18 lipca 2014 [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  11. Jim Kuhnhenn, Obama’s man on Ebola is former Biden staff chief [online], apnews.com, 17 października 2014 [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  12. Clark’s campaign manager quits [online], nbcnews.com, 7 października 2003 [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  13. Martin Kasindorf, Richard Benedetto, Kerry, Bush curtail schedules as they prep for duel [online], usatoday30.usatoday.com, 27 września 2004 [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  14. Keith Koffler, Sources: Biden Picks Klain to Be Chief of Staff [online], rollcall.com, 10 stycznia 2009 [dostęp 2020-11-14] [zarchiwizowane z adresu 2009-01-10] (ang.).
  15. Who might replace Rahm Emanuel? [online], articles.cnn.com, 8 września 2010 [dostęp 2020-11-14] [zarchiwizowane z adresu 2010-09-10] (ang.).
  16. Carol E. Lee, Glenn Thrush, Gibbs says he’s leaving to work on Obama campaign [online], politico.com, 4 stycznia 2011 [dostęp 2020-11-14] (ang.).
  17. Jeffery Martin, President-Elect Joe Biden picks Obama’s Ebola Czar Ron Klain as Chief of Staff [online], newsweek.com, 11 listopada 2020 [dostęp 2020-11-14] (ang.).
  18. Ronald Klain [online], theatlantic.com, 27 lutego 2020 [dostęp 2020-11-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-27] (ang.).
  19. Ron Klain [online], revolution.com, 27 lutego 2020 [dostęp 2020-11-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-27] (ang.).
  20. Michael D. Shear i inni, Biden Names Ron Klain as White House Chief of Staff [online], nytimes.com, 12 listopada 2020 [dostęp 2020-11-14] (ang.).
  21. Paweł Żuchowski, Łzy wzruszenia w Białym Domu. Biden pożegnał współpracownika [online], www.rmf24.pl, 2 lutego 2023 [dostęp 2023-07-26] (pol.).
  22. a b Ronald A. Klain [online], acus.gov [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  23. Deborah Zabarenko, Environment Correspondent, Commercial whaling may continue for 10 years: IWC [online], reuters.com, 23 kwietnia 2010 [dostęp 2020-11-13] (ang.).
  24. Georgetown University Faculty Directory [online], gufaculty360.georgetown.edu [dostęp 2020-11-13] (ang.).