Przejdź do zawartości

SS General von Steuben

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Steuben
Ilustracja
Poprzednie nazwy

München, General von Steuben

Bandera

 III Rzesza

Armator

Norddeutscher Lloyd, Kriegsmarine

Dane podstawowe
Typ

statek pasażerski

Historia
Stocznia

AG Vulcan Stettin

Data wodowania

1922

Data zatonięcia

10 lutego 1945

Dane techniczne
Długość całkowita (L)

168 m

Szerokość (B)

19,8 m

Napęd mechaniczny
Liczba śrub napędowych

2

Prędkość maks.

16 w.

SS Steubenniemiecki statek pasażerski, a w czasie II wojny światowej transportowiec wojska, zatopiony przez radziecki okręt podwodny.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Służba

[edytuj | edytuj kod]

Parowiec „Steuben” – jeszcze jako „München” – zwodowany został w 1922 w szczecińskiej stoczni Vulcan. Miał prawie 14 700 BRT pojemności brutto i 168 m długości całkowitej. Pierwotnie pływał pod znakiem bremeńskiego armatora Norddeutscher Lloyd jako statek pasażerski. 11 lutego 1931 strawił go pożar na redzie w porcie w Nowym Jorku. Później został wyremontowany i przebudowany na wycieczkowiec. Otrzymał nowe imię „General von Steuben” – na cześć pruskiego oficera Friedricha Wilhelma von Steuben, który walczył w szeregach armii Jerzego Waszyngtona w amerykańskiej wojnie o niepodległość. W roku 1938 nazwę statku skrócono do nazwiska (Steuben). W 1939 statek wcielono do Kriegsmarine. Stał się okrętem-bazą, na którym szkolili się niemieccy marynarze. Pod koniec wojny, w 1944 roku przystosowano go do pełnienia funkcji statku szpitalnego i transportowca (Operacja Hannibal).

Zatopienie

[edytuj | edytuj kod]

W swój ostatni rejs wyruszył z Piławy (dziś Bałtijsk w Prusach Wschodnich) do Swinemünde (Świnoujście) 9 lutego 1945. Na jego pokładzie znajdowali się m.in. czynni oficerowie SS wraz z rodzinami oraz kadeci marynarki wojennej. Płynący bez zaciemnienia statek był eskortowany przez torpedowiec T 196, okręt pomocniczy TF-10 (poławiacz torped). Wykryty przez sowiecki okręt podwodny S-13 dowodzony przez kpt. 3 rangi (odpowiednik kmdr ppor.) Aleksandra Marineskę. 10 lutego 1945 o godzinie 0:50, na północ od Ławicy Słupskiej, został trafiony dwiema torpedami. Pierwsza z nich uderzyła poniżej pomostu, zaś druga w kotłownię. Powstała ogromna panika. Nie było żadnej możliwości zorganizowania ewakuacji i ratunku. Po 3 minutach kotły zaczęły eksplodować, a statek stanął w płomieniach. Po 5 minutach statek leżał na prawej burcie. W tych warunkach załoga nie była w stanie spuścić łodzi ratunkowych z powodu braku czasu, a także dlatego, że żurawiki były pokryte lodem. Po 7 minutach Steuben poszedł na dno. Torpedowiec T 196 uratował łącznie około 300 osób, z których ponad połowę stanowili żołnierze. Zginęło około 4500 osób. Steuben zatonął 10 dni po Gustloffie.

Bliźniakiem „Steubena” był SS „Stuttgart”, który służył m.in. w charakterze wycieczkowca pod znakami Kraft durch Freude (KdF), a podczas wojny został przerobiony na jednostkę szpitalną (tak samo, jak MS „Wilhelm Gustloff”). „Stuttgart” został zatopiony w dniu 9 października 1943 roku w Gdyni (zwanej wtedy Gotenhafen), trafiony alianckimi bombami podczas nalotu na port i instalacje Kriegsmarine. Na „Stuttgarcie” spłonęło kilkuset (niektóre źródła mówią o ponad tysiącu) rannych[1]. Płonący statek został wyholowany na redę portu i zatopiony pociskami dozorowcaMunin”.

„Steuben” w 1939

Odnalezienie wraku

[edytuj | edytuj kod]

26 maja 2004 ORP „Arctowski” odnalazł wrak „Steubena”[2].

Parametry techniczne

[edytuj | edytuj kod]
  • długość: 168 m
  • tonaż: ponad 14 666 BRT
  • prędkość: 15 węzłów
  • pozycja: na północ od Ławicy Słupskiej
  • głębokość zalegania na dnie: 71,5 m
  • minimalna głębokość nad wrakiem: 50 m

Wrak jest mogiłą wojenną, z tego powodu w promieniu 500 m od niego zabronione jest nurkowanie[3], jednakże zakazy te są łamane, a elementy wraku rozkradane (zaginęły w ten sposób np. koło sterowe i telegraf maszynowy)[4]. Legalnie odbywają się jedynie badawcze wyprawy nurkowe na wrak[5].

Wraki transportowców zatopionych w czasie ewakuacji niemieckich uciekinierów w 1945 roku z Prus Wschodnich na zachód:

Wraki transportowców zatopionych wraz z więźniami niemieckich obozów koncentracyjnych:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. „I umilkł krzyk”, Dziennik Bałtycki, styczeń/luty 2007.
  2. ORP „Arctowski” odnalazł wrak „Steubena” po 59 latach. Marynarka Wojenna RP, 2004-07-27. [dostęp 2013-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-28)]. Cytat: 26 maja 2004 roku okręt hydrograficzny ORP „Arctowski” z dywizjonu Zabezpieczenia Hydrograficznego w Gdyni odnalazł wrak poszukiwanego od lat „Steubena” spoczywającego na dnie trasy głębokowodnej na północ od Ustki (pol.).
  3. Urząd Morski w Słupsku [online], www.umsl.gov.pl [dostęp 2019-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-03].
  4. Splądrowany wrak "Steubena", jednego z "bałtyckich Titaniców"
  5. Marcin Jamkowski, „Duchy z głębin Bałtyku. Gustloff, Steuben, Goya”, 2010.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]