Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
Data urodzenia
|
1 sierpnia 1994
|
Klub
|
SK Kehlegg
|
Debiut w PŚ
|
24 stycznia 2015 w Sapporo (33. miejsce)
|
Pierwsze punkty w PŚ
|
14 lutego 2015 w Vikersund (22. miejsce)
|
Rekord życiowy
|
235,0 m na Letalnicy w Planicy (24 marca 2021)
|
Dorobek medalowy
|
|
Inne nagrody
|
|
|
Ulrich Wohlgenannt (ur. 1 sierpnia 1994) − austriacki skoczek narciarski, zawodnik klubu SK Kehlegg. Dwukrotny drużynowy medalista mistrzostw świata juniorów w narciarstwie klasycznym.
W zimowym Pucharze Kontynentalnym zadebiutował 29 stycznia 2011 na skoczni w Bischofshofen, gdzie zajął 23. miejsce. Jest byłym rekordzistą skoczni Aigner-Schanze w Hinzenbach, gdzie 19 marca 2005 uzyskał odległość 94 metrów. Jego rekord poprawił dzień później Markus Eggenhofer, uzyskując 100 metrów.
W 2012 w Erzurum zdobył brązowy medal mistrzostw świata juniorów, a w 2014 w Val di Fiemme – srebrny[1].
24 stycznia 2015 w Sapporo zadebiutował w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, zajmując 33. miejsce. 14 lutego 2015 zdobył pierwsze punkty cyklu, zajmując 22. miejsce w konkursie lotów na Vikersundbakken[2].
Starty U. Wohlgenannta na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Skok 3
|
Skok 4
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
4.
|
13 marca
|
2022
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-200
|
HS-240
|
druż.[a]
|
210,0 m
|
196,5 m
|
1552,7 pkt (357,2 pkt)
|
158,8 pkt
|
Słowenia
|
Starty U. Wohlgenannta na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
18.
|
23 lutego
|
2012
|
Erzurum
|
Kiremitliktepe
|
K-95
|
HS-109
|
indywid.
|
103,0 m
|
96,5 m
|
245,0 pkt
|
41,5 pkt
|
Nejc Dežman
|
3.
|
25 lutego
|
2012
|
Erzurum
|
Kiremitliktepe
|
K-95
|
HS-109
|
druż.[b]
|
97,5 m
|
96,5 m
|
960,0 pkt (231,5 pkt)
|
28,5 pkt
|
Norwegia
|
24.
|
31 stycznia
|
2014
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
86,0 m
|
92,5 m
|
200,2 pkt
|
31,3 pkt
|
Jakub Wolny
|
2.
|
1 lutego
|
2014
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
druż.[c]
|
95,5 m
|
92,0 m
|
1022,4 pkt (236,2 pkt)
|
4,6 pkt
|
Polska
|
Starty U. Wohlgenannta na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
2.
|
15 lutego
|
2011
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
96,5 m
|
102,0 m
|
268,5 pkt
|
26,0 pkt
|
Jarkko Määttä
|
4.
|
17 lutego
|
2011
|
Liberec
|
Ještěd
|
K-90
|
HS-100
|
druż.[d]
|
102,0 m
|
92,5 m
|
898,5 pkt (260,5 pkt)
|
15,0 pkt
|
Polska
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
1.
|
13 lutego
|
2016
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
131,5 m
|
126,0 m
|
255,2 pkt
|
2.
|
14 lutego
|
2016
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
123,0 m
|
131,0 m
|
302,1 pkt
|
3.
|
17 grudnia
|
2016
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
140,0 m
|
–
|
140,8 pkt
|
4.
|
28 grudnia
|
2017
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
132,5 m
|
135,5 m
|
276,3 pkt
|
5.
|
5 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
144,0 m
|
142,5 m
|
281,3 pkt
|
6.
|
5 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
149,0 m
|
140,5 m
|
306,5 pkt
|
7.
|
6 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
141,5 m
|
145,0 m
|
274,6 pkt
|
8.
|
6 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
143,5 m
|
142,0 m
|
291,5 pkt
|
9.
|
14 marca
|
2021
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
138,0 m
|
133,5 m
|
266,1 pkt
|
10.
|
14 marca
|
2021
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
141,0 m
|
137,5 m
|
255,8 pkt
|
11.
|
5 grudnia
|
2021
|
Zhangjiakou
|
Snow Ruyi
|
K-125
|
HS-140
|
129,5 m
|
140,0 m
|
227,1 pkt
|
12.
|
10 grudnia
|
2021
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-105
|
HS-117
|
104,5 m
|
123,5 m
|
248,2 pkt
|
13.
|
15 stycznia
|
2022
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
138,5 m
|
140,0 m
|
316,0 pkt
|
14.
|
16 stycznia
|
2022
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
126,5 m
|
131,0 m
|
296,2 pkt
|
15.
|
22 stycznia
|
2023
|
Eisenerz
|
Erzbergschanzen
|
K-98
|
HS-109
|
103,0 m
|
106,0 m
|
257,1 pkt
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
31 stycznia
|
2015
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
121,5 m
|
123,5 m
|
254,5 pkt
|
3.
|
5,8 pkt
|
Dawid Kubacki
|
2.
|
1 lutego
|
2015
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
125,0 m
|
129,5 m
|
268,0 pkt
|
2.
|
0,3 pkt
|
Atle Pedersen Rønsen
|
3.
|
21 lutego
|
2015
|
Iron Mountain
|
Pine Mountain Jump
|
K-120
|
HS-133
|
134,0 m
|
121,0 m
|
193,6 pkt
|
3.
|
12,5 pkt
|
Anže Semenič
|
4.
|
13 lutego
|
2016
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
131,5 m
|
126,0 m
|
255,2 pkt
|
1.
|
–
|
5.
|
14 lutego
|
2016
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
123,0 m
|
131,0 m
|
302,1 pkt
|
1.
|
–
|
6.
|
17 grudnia
|
2016
|
Ruka
|
Rukatunturi
|
K-120
|
HS-142
|
140,0 m
|
–
|
140,8 pkt
|
1.
|
–
|
7.
|
28 grudnia
|
2017
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
132,5 m
|
135,5 m
|
276,3 pkt
|
1.
|
–
|
8.
|
10 marca
|
2018
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
135,0 m
|
137,0 m
|
257,2 pkt
|
3.
|
5,5 pkt
|
Manuel Fettner
|
9.
|
23 lutego
|
2019
|
Brotterode
|
Inselbergschanze
|
K-105
|
HS-117
|
114,0 m
|
109,5 m
|
262,3 pkt
|
3.
|
15,0 pkt
|
Clemens Aigner
|
10.
|
8 lutego
|
2020
|
Brotterode
|
Inselbergschanze
|
K-105
|
HS-117
|
110,0 m
|
113,0 m
|
255,0 pkt
|
2.
|
2,1 pkt
|
Rok Justin
|
11.
|
5 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
144,0 m
|
142,5 m
|
281,3 pkt
|
1.
|
–
|
12.
|
5 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
149,0 m
|
140,5 m
|
306,5 pkt
|
1.
|
–
|
13.
|
6 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
141,5 m
|
145,0 m
|
274,6 pkt
|
1.
|
–
|
14.
|
6 lutego
|
2021
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-130
|
HS-147
|
143,5 m
|
142,0 m
|
291,5 pkt
|
1.
|
–
|
15.
|
14 marca
|
2021
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
138,0 m
|
133,5 m
|
266,1 pkt
|
1.
|
–
|
16.
|
14 marca
|
2021
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
141,0 m
|
137,5 m
|
255,8 pkt
|
1.
|
–
|
17.
|
4 grudnia
|
2021
|
Zhangjiakou
|
Snow Ruyi
|
K-125
|
HS-140
|
127,0 m
|
134,0 m
|
247,3 pkt
|
2.
|
3,8 pkt
|
David Siegel
|
18.
|
5 grudnia
|
2021
|
Zhangjiakou
|
Snow Ruyi
|
K-125
|
HS-140
|
129,5 m
|
140,0 m
|
227,1 pkt
|
1.
|
–
|
19.
|
10 grudnia
|
2021
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-105
|
HS-117
|
104,5 m
|
123,5 m
|
248,2 pkt
|
1.
|
–
|
20.
|
11 grudnia
|
2021
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-105
|
HS-117
|
113,5 m
|
114,5 m
|
262,3 pkt
|
2.
|
2,2 pkt
|
Severin Freund
|
21.
|
15 stycznia
|
2022
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
138,5 m
|
140,0 m
|
316,0 pkt
|
1.
|
–
|
22.
|
16 stycznia
|
2022
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
126,5 m
|
131,0 m
|
296,2 pkt
|
1.
|
–
|
23.
|
23 stycznia
|
2022
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-128
|
125,0 m
|
123,0 m
|
235,6 pkt
|
2.
|
10,3 pkt
|
Anže Semenič
|
24.
|
21 stycznia
|
2023
|
Eisenerz
|
Erzbergschanzen
|
K-98
|
HS-109
|
105,5 m
|
96,5 m
|
240,5 pkt
|
3.
|
20,9 pkt
|
Maximilian Steiner
|
25.
|
22 stycznia
|
2023
|
Eisenerz
|
Erzbergschanzen
|
K-98
|
HS-109
|
103,0 m
|
106,0 m
|
257,1 pkt
|
1.
|
–
|
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LPK 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
1.
|
2 sierpnia
|
2013
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-120
|
HS-127
|
119,5 m
|
114,5 m
|
215,7 pkt
|
2.
|
7 stycznia
|
2017
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
129,5 m
|
127,5 m
|
260,1 pkt
|
3.
|
8 stycznia
|
2017
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
132,0 m
|
129,5 m
|
270,2 pkt
|
4.
|
16 grudnia
|
2017
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-100
|
96,5 m
|
97,5 m
|
259,5 pkt
|
5.
|
6 stycznia
|
2024
|
Falun
|
Lugnet
|
K-90
|
HS-100
|
98,0 m
|
98,0 m
|
269,1 pkt
|
6.
|
7 stycznia
|
2024
|
Falun
|
Lugnet
|
K-90
|
HS-100
|
98,0 m
|
95,5 m
|
258,5 pkt
|
7.
|
3 marca
|
2024
|
Oberhof
|
Rennsteigschanze
|
K-90
|
HS-100
|
99,0 m
|
97,0 m
|
278,1 pkt
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Nr
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
14 stycznia
|
2012
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
100,5 m
|
99,5 m
|
264,9 pkt
|
2.
|
3,7 pkt
|
Rok Justin
|
2.
|
15 stycznia
|
2012
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben
|
K-95
|
HS-106
|
99,5 m
|
100,0 m
|
260,7 pkt
|
3.
|
14,3 pkt
|
Rok Justin
|
3.
|
2 sierpnia
|
2013
|
Kuopio
|
Puijo
|
K-120
|
HS-127
|
119,5 m
|
114,5 m
|
215,7 pkt
|
1.
|
–
|
4.
|
16 stycznia
|
2016
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
129,0 m
|
124,0 m
|
247,4 pkt
|
3.
|
21,0 pkt
|
Stefan Huber
|
5.
|
17 stycznia
|
2016
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
131,0 m
|
130,5 m
|
269,7 pkt
|
2.
|
0,3 pkt
|
Daniel Huber
|
6.
|
7 stycznia
|
2017
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
129,5 m
|
127,5 m
|
260,1 pkt
|
1.
|
–
|
7.
|
8 stycznia
|
2017
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
132,0 m
|
129,5 m
|
270,2 pkt
|
1.
|
–
|
8.
|
2 lipca
|
2017
|
Villach
|
Villacher Alpenarena
|
K-90
|
HS-98
|
94,5 m
|
96,0 m
|
251,0 pkt
|
3.
|
6,0 pkt
|
Lukas Wagner
|
9.
|
15 grudnia
|
2017
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-100
|
97,0 m
|
98,0 m
|
260,0 pkt
|
2.
|
1,0 pkt
|
Sondre Ringen
|
10.
|
16 grudnia
|
2017
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-100
|
96,5 m
|
97,5 m
|
259,5 pkt
|
1.
|
–
|
11.
|
10 stycznia
|
2021
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
130,0 m
|
135,0 m
|
286,0 pkt
|
2.
|
1,6 pkt
|
Elias Medwed
|
12.
|
15 grudnia
|
2023
|
Notodden
|
Tveitanbakken
|
K-90
|
HS-98
|
98,0 m
|
97,5 m
|
266,1 pkt
|
3.
|
10,5 pkt
|
Francisco Mörth
|
13.
|
6 stycznia
|
2024
|
Falun
|
Lugnet
|
K-90
|
HS-100
|
98,0 m
|
98,0 m
|
269,1 pkt
|
1.
|
–
|
14.
|
7 stycznia
|
2024
|
Falun
|
Lugnet
|
K-90
|
HS-100
|
98,0 m
|
95,5 m
|
258,5 pkt
|
1.
|
–
|
15.
|
2 marca
|
2024
|
Oberhof
|
Rennsteigschanze
|
K-90
|
HS-100
|
103,0 m
|
100,5 m
|
275,3 pkt
|
2.
|
13,5 pkt
|
Timon-Pascal Kahofer
|
16.
|
3 marca
|
2024
|
Oberhof
|
Rennsteigschanze
|
K-90
|
HS-100
|
99,0 m
|
97,0 m
|
278,1 pkt
|
1.
|
–
|
17.
|
14 marca
|
2024
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
128,5 m
|
129,0 m
|
246,5 pkt
|
3.
|
2,9 pkt
|
Danił Wasiljew
|
18.
|
15 marca
|
2024
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-125
|
HS-140
|
128,0 m
|
127,0 m
|
279,4 pkt
|
3.
|
9,6 pkt
|
Stefan Rainer
|
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
- ↑ a b Skład zespołu: Michael Hayböck, Ulrich Wohlgenannt, Manuel Fettner, Stefan Kraft
- ↑ a b Skład zespołu: Christoph Stauder, Ulrich Wohlgenannt, Stefan Kraft, Lukas Müller
- ↑ a b Skład zespołu: Simon Greiderer, Ulrich Wohlgenannt, Elias Tollinger, Patrick Streitler
- ↑ a b Skład zespołu: Florian Gugg, Marco Aberger, Stefan Huber, Ulrich Wohlgenannt