Przejdź do zawartości

Vincent Defrasne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vincent Defrasne
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 marca 1977
Pontarlier

Klub

EMHM – Pontarlier

Wzrost

174 cm

Debiut w PŚ

8.01 1999, Oberhof
(28. miejsce - sprint)

Pierwsze punkty w PŚ

2.12 1999, Hochfilzen (25. miejsce - b.indywidualny)

Pierwsze podium w PŚ

13.12 2001, Pokljuka
(3. miejsce - b.indywidualny)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
złoto Turyn 2006 B. pościgowy
brąz Salt Lake City 2002 Sztafeta
brąz Turyn 2006 Sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Pokljuka 2001 Sztafeta
złoto Pjongczang 2009 Szt.mieszana
srebro Anterselva 2007 Szt.mieszana
brąz Oberhof 2004 Sztafeta
brąz Pokljuka 2006 Szt.mieszana
brąz Anterselva 2007 B.pościgowy
Mistrzostwa Europy
złoto Haute Maurienne 2001 Sprint
złoto Haute Maurienne 2001 B.pościgowy
Puchar Świata (Bieg indywidualny)
Mała kryształowa kula
2007/2008
Strona internetowa

Vincent François Marie Defrasne (ur. 9 marca 1977 w Pontarlier) – francuski biathlonista, trzykrotny medalista olimpijski i sześciokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Defrasne uprawiał biatlon od 1994 roku. Trzy lata później wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Forni Avoltri, gdzie zajął 79. miejsce w biegu indywidualnym.

W Pucharze Świata zadebiutował 8 stycznia 1999 roku w Oberhofie, zajmując 28. miejsce w sprincie. Pierwsze punkty (do końca sezonu 1999/2000 punktowało 25 najlepszych zawodników) wywalczył 2 grudnia 1999 roku w Hochfilzen, zajmując 25. miejsce w biegu indywidualnym. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 13 grudnia 2001 roku w Pokljuce, kończąc rywalizację w biegu indywidualnym na trzeciej pozycji. Wyprzedzili go tam jedynie Rosjanin Pawieł Rostowcew oraz Ilmārs Bricis z Łotwy. W kolejnych startach jeszcze osiem razy stawał na podium, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 7 stycznia 2006 roku w Oberhofie wygrał sprint, 18 lutego 2006 roku w Turynie wygrał bieg pościgowy, a 29 listopada 2007 roku w Kontiolahti był najlepszy w biegu indywidualnym. Ostatnie zwycięstwo było również jego ostatnim pucharowym podium. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2005/2006, kiedy zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. Ponadto w sezonie 2007/2008 wywalczył Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji biegu indywidualnego.

Pierwsze medale wśród seniorów wywalczył na mistrzostwach Europy w Haute Maurienne w 2001 roku, gdzie zwyciężył w sprincie i biegu pościgowym. Parę dni później wystąpił na mistrzostwach świata w Pokljuce, gdzie wspólnie z Gillesem Marguetem, Julienem Robertem i Raphaëlem Poirée wywalczył złoty medal w sztafecie. Indywidualnie najlepszy wynik osiągnął w biegu pościgowym, który ukończył na siódmej pozycji. Na rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata w Oberhofie reprezentacja Francji w składzie: Ferréol Cannard, Vincent Defrasne, Julien Robert i Raphaël Poirée wywalczyła brązowy medal w sztafecie. Zdobył też trzy medale w sztafecie mieszanej: brązowy na MŚ w Pokljuce (2006), srebrny na MŚ w Anterselvie (2007) oraz złoty na MŚ w Pjongczangu (2009). Medal z 2009 roku był pierwszym w historii złotym medalem dla Francji w tej konkurencji, Francuzi wystąpili w składzie: Marie-Laure Brunet, Sylvie Becaert, Vincent Defrasne i Simon Fourcade. Jedyny indywidualny medal w zawodach tego cyklu wywalczył na MŚ 2007, zajmując trzecie miejsce w biegu pościgowym. Wyprzedzili go jedynie Ole Einar Bjørndalen z Norwegii i Rosjanin Maksim Czudow. Blisko medalu był też w biegu indywidualnym na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku w 2003 roku oraz biegu pościgowym mistrzostwach świata w Oberhofie rok później. Walkę o podium przegrał odpowiednio z Niemcem Ricco Großem o 7,3 sekundy oraz z Bjørndalenem o 2,3 sekundy.

W 2002 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie razem z Marguetem, Robertem i Poirée zdobył brązowy medal w biegu sztafetowym. Zajął tam też między innymi 18. miejsce w biegu pościgowym. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Turynie osiągnął największy indywidualny sukces w karierze, zwyciężając w biegu pościgowym. Na podium wyprzedził Ole Einara Bjørndalena i Niemca Svena Fischera, zostając jednocześnie pierwszym Francuzem, który został mistrzem olimpijskim w tej konkurencji. Do biegu tego przystąpił z czwartej pozycji, wywalczonej cztery dni wcześniej w sprincie. Do brązowego medalisty w sprincie, Norwega Frode Andresena stracił ponad 20 sekund. Ponadto Francuzi w składzie: Cannard, Defrasne, Robert i Poirée ponownie zajęli trzecie miejsce w sztafecie. Brał też udział w igrzyskach w Vancouver w 2010 roku, gdzie zajął między innymi szóste miejsce w sztafecie i 22. miejsce w biegu pościgowym.

Defrasne jest zawodowym żołnierzem. Zdobył sześć medali na wojskowych narciarskich mistrzostwach świata: złote w patrolu drużynowym (Rovaniemi 2003)[1] i sprincie drużynowym (Võru 2007)[2] oraz srebrne w sprincie[1], sprincie drużynowym[1], patrolu drużynowym[1] (Östersund 2004) i sprincie (Võru 2007)[3].

Był chorążym reprezentacji Francji podczas ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010[4].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2002 Salt Lake City 37. 21. 18. nd. 3. nd.
2006 Turyn 34. 4. 1. 11. 3. nd.
2010 Vancouver 26. 53. 22. 6. nd.
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1999 Kontiolahti/Oslo 57. 51. 12. nd.
2000 Oslo/Lahti 54. 25. 32. 10. nd.
2001 Pokljuka 48. 10. 7. 12. 1. nd.
2002 Oslo nd. nd. nd. 20. nd. nd.
2003 Chanty-Mansyjsk 4. 17. DNF 18. 13. nd.
2004 Oberhof 20. 6. 4. 6. 3. nd.
2005 Hochfilzen 11. 10. 7. 16. 5. nd.
2005 Chanty-Mansyjsk nd. nd. nd. nd. nd. 6.
2006 Pokljuka nd. nd. nd. nd. nd. 3.
2007 Anterselva 16. 3. 11. 10. 2.
2008 Östersund 12. 54. 22. 7. 5. nd.
2009 Pjongczang 21. 41. 40. 4. 1.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
1998/1999 -
1999/2000 70.
2000/2001 23.
2001/2002 12.
2002/2003 14.
2003/2004 17.
2004/2005 7.
2005/2006 6.
2006/2007 15.
2007/2008 15.
2008/2009 35.
2009/2010 35.

Miejsca na podium chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 13 grudnia 2001 Słowenia Pokljuka Bieg indywidualny na 20 km 3. 0+2+0+0 1:00:02,0 +34,3 Pawieł Rostowcew
2. 12 stycznia 2002 Niemcy Oberhof Bieg masowy na 15 km 2. 0+0+0+0 42:42,4 +1,1 Raphaël Poirée
3. 27 listopada 2005 Szwecja Östersund Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 0+0+0+1 34:06,8 +21,6 Ole Einar Bjørndalen
4. 7 stycznia 2006 Niemcy Oberhof Sprint na 10 km 1. 0+0 27:03,7
5. 18 lutego 2006 Włochy Turyn Bieg pościgowy na 12,5 km 1. 0+0+0+2 35:20,2
6. 20 stycznia 2007 Słowenia Pokljuka Bieg pościgowy na 12,5 km 3. 0+1+0+1 34:25,9 +27,6 Christoph Sumann
7. 21 stycznia 2007 Słowenia Pokljuka Bieg masowy na 15 km 2. 0+0+0+0 38:24,1 +28,1 Christoph Sumann
8. 4 lutego 2007 Włochy Anterselva Bieg pościgowy na 12,5 km 3. 0+0+1+0 32:21,2 +1:09,9 Ole Einar Bjørndalen
9. 29 listopada 2007 Finlandia Kontiolahti Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+0+0+0 51:25,2

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d World Military Ski Championship. Previous CISM results.. cism-milsport.org. [dostęp 2013-03-17]. (ang.).
  2. 49th World Military Skiing Championship. Biathlon Men 10 km Sprint. Official ranking by teams.. cism-milsport.org. [dostęp 2013-03-17]. (ang.).
  3. 49th World Military Skiing Championship. Biathlon Men 10 km Sprint. Official ranking.. cism-milsport.org. [dostęp 2013-03-17]. (ang.).
  4. Sebastian Krystek: Biathloniści chorążymi. biathlon.pl. [dostęp 2009-02-13]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]