Przejdź do zawartości

Witold Woyda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Woyda
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1939
Poznań

Data i miejsce śmierci

5 maja 2008
Bronxville

Wzrost

168 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
złoto Monachium 1972 szermierka
(floret ind.)
złoto Monachium 1972 szermierka
(floret druż.)
srebro Tokio 1964 szermierka
(floret druż.)
brąz Meksyk 1968 szermierka
(floret druż.)
Mistrzostwa świata
srebro Buenos Aires 1962 floret ind.
srebro Gdańsk 1963 floret druż.
srebro Paryż 1965 floret druż.
srebro Hawana 1969 floret druż.
srebro Wiedeń 1971 floret druż.
brąz Turyn 1961 floret druż.
brąz Buenos Aires 1962 floret druż.
brąz Moskwa 1966 floret druż.
brąz Montreal 1967 floret druż.
brąz Göteborg 1973 floret druż.
Uniwersjada
brąz Sofia 1961 floret druż.
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Gwiazda w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie
Grób Witolda Woydy na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Witold Woyda (ur. 10 maja 1939 w Poznaniu, zm. 5 maja 2008 w Bronxville, w stanie Nowy Jork) – polski szermierz, czterokrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata. Zawodnik Budowlanych Warszawa i Marymontu Warszawa.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Zdzisława Woydy h. Mieczosław (zm. 1975), oficera 15 Pułku Ułanów Poznańskich, i Ewy ze Słupnickich (1920–2015)[1][2]. Absolwent XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Klementa Gottwalda w Warszawie[3]. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego i w Akademii Wychowania Fizycznego im. Józefa Piłsudskiego[1]. Na igrzyska olimpijskie do Rzymu w 1960 pojechał jako 21-letni zawodnik. W turnieju indywidualnym florecistów zajął 4. miejsce. W turnieju drużynowym (wraz z Egonem Franke, Ryszardem Kunze, Ryszardem Parulskim i Januszem Różyckim) zajął miejsce 5–8. Rok później, na mistrzostwach świata w Turynie, zdobył brązowy medal w drużynie, zaś w 1962, podczas mistrzostw świata w Buenos Aires, został dwukrotnym wicemistrzem świata (indywidualnie i drużynowo).

Na igrzyskach w Tokio w 1964 wywalczył drużynowo (drużyna w składzie: Woyda, Franke, Parulski, Różycki, Zbigniew Skrudlik) swój pierwszy medal olimpijski za zajęcie drugiego miejsca, po porażce w finale z zespołem florecistów ZSRR. Na igrzyskach w Meksyku w 1968 zdobył brązowy medal w drużynie (Woyda, Franke, Parulski, Skrudlik, Adam Lisewski).

Na igrzyska olimpijskie w Monachium (1972) pojechał z zamiarem zakończenia kariery. W turnieju indywidualnym osiągnął największy sukces w karierze, zdobywając złoty medal i wygrywając m.in. z Władimirem Dienisowem i Jenő Kamutim. Drugi złoty medal wywalczył w turnieju drużynowym, w którym zespół w składzie Marek Dąbrowski, Arkadiusz Godel, Jerzy Kaczmarek, Lech Koziejowski i Witold Woyda pokonał w finale drużynę ZSRR. W ten sposób Woyda został pierwszym polskim sportowcem, który zdobył dwa złote medale podczas jednych igrzysk olimpijskich.

Ponadto wielokrotnie zdobywał medale w zawodach drużynowych: srebrne na mistrzostwach świata w Gdańsku (1963), mistrzostwach świata w Paryżu (1965), mistrzostwach świata w Hawanie (1969) i mistrzostwach świata w Wiedniu (1971) oraz brązowe na mistrzostwach świata w Moskwie (1966), mistrzostwach świata w Montrealu (1967) i mistrzostwach świata w Göteborgu (1973)[4].

W czasie swojej kariery zdobył łącznie 10 medali mistrzostw świata (5 srebrnych i 5 brązowych), 25 razy zwyciężał w wielkich międzynarodowych turniejach floretowych. Był trzykrotnym indywidualnym mistrzem Polski we florecie (1964, 1965, 1972). W 1972 w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” został wybrany najlepszym sportowcem roku w Polsce.

Po zakończeniu kariery wyjechał do USA, gdzie m.in. pracował dla włoskiej firmy IMA North America, Inc. Dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa z Margot Zborowską miał dwie córki: Jacqueline (ur. 1978) i Dominikę (ur. 1982)[1][2].

Zmarł na raka płuc 5 maja 2008 w swym domu w Bronxville (USA)[5]. Został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[6] (kwatera C31-tuje-19)[7].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Witold Woyda - Sylwetka Mistrza [online], www.floretwitoldawoydy.com [dostęp 2023-10-15].
  2. a b Witold Woyda h. Mieczosław M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2023-10-15].
  3. Znani absolwenci XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie [dostęp 2023-10-15].
  4. Fechten - Weltmeisterschaften (Herren - Florett) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-09-25] (niem.).
  5. „Obituary”, www.tributes.com
  6. Jerzy S. Majewski, Tomasz Urzykowski. Narodowy Panteon na Powązkach. Sławne osoby pochowane w latach 2007–2017. „Gazeta Stołeczna”, s. 11, 27 października 2017. 
  7. Miejsce pochówku. [dostęp 2023-03-11].
  8. M.P. z 1999 r. nr 6, poz. 68 „za wybitne zasługi dla ruchu olimpijskiego, za działalność na rzecz rozwoju i propagowania kultury fizycznej, za osiągnięcia sportowe”.
  9. Odznaczenia dla sportowców i działaczy Polskiego Komitetu Olimpijskiego. 11 stycznia 1999 [dostęp 2023-10-15].
  10. Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972. 
  11. Witold Woyda (1939–2008) – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-10-15] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]