biancu

biancu s m (puru scrittu jancu o iancu o viancu o vrancu o brancu)

• [biancu]
• AFN: /'bjaŋku/

bian | cu

biancu, jancu, viancu, vrancu

Veni dû latinu medievali "blancum" (dirivatu dû tidiscu "blank") o dû spagnolu aquivalenti "blanco".

nìuru

biancu s m

1. biancu, jancu, vrancu, viancu

• [biancu]
• AFN: /ˈbjãku/
• Sillabbazzioni: bian | cu

Veni dû latinu medievali "blancum" (dirivatu dû tidiscu "blank") o dû spagnolu aquivalenti "blanco".

bianca