İçeriğe atla

Kalavrye Muharebesi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Kalavrye Muharebesi

Aleksios Komnenos'un minyatürü
Tarih1078
Bölge
Sonuç İmparatorluk zaferi
Taraflar
III. Nikiforos'un imparatorluk güçleri Nikiforos Briennios'un isyancı güçleri
Komutanlar ve liderler
Aleksios Komnenos Nikiforos Briennios  (esir)
Güçler
5.500-6.500 (Haldon)[1]
8.000-10.000 (Birkenmeier)[2]
12.000[3]
Kayıplar
Ağır Ağır

Kalavrye Muharebesi, 1078 yılında general Aleksios Komnenos'un Bizans imparatorluk güçleri ile Dıraç'ın asi valisi Nikiforos Briennios arasında meydana gelen bir muharebeydi. Briennios, VII. Mihail Dukas'a karşı isyan etmiş ve Bizans ordusunun Balkanlar'daki düzenli alaylarının bağlılığını kazanmıştı. Dukas'ın III. Nikiforos Botaneiates tarafından devrilmesinden sonra bile Briennios isyanına devam etti ve Konstantinopolis'i tehdit etti. Başarısız müzakerelerin ardından Botaneiates, genç general Aleksios Komnenos'u toplayabildiği tüm güçlerle onunla yüzleşmeye gönderdi.

İki ordu, günümüzde Avrupa Türkiyesi olan Halmiros Nehri üzerindeki Kalavrye'de çarpıştı. Ordusu oldukça küçük ve çok daha az tecrübeli olan Aleksios Komnenos, Briennios'un ordusunu pusuya düşürmeye çalıştı. Pusu başarısız oldu ve kendi ordusunun kanatları isyancılar tarafından geri püskürtüldü. Aleksios kişisel maiyetiyle zar zor geçmeyi başardı, ancak dağılmış askerlerini yeniden bir araya getirmeyi başardı. Aynı zamanda, savaşı kazanmış gibi görünmesine rağmen, Briennios'un ordusu kendi Peçenek müttefiklerinin kampına saldırmasının ardından kargaşaya düştü. Türk paralı askerlerinden takviye alan Aleksios'un sahte bir geri çekilme yoluyla Briennios'un birliklerini başka bir pusuya düşürmesiyle asi ordusu dağıldı ve Briennios yakalandı.

Muharebe, Anna Komnini'nin Aleksiad ve Anna'nın kendi anlatımının büyük ölçüde dayandığı kocası Nikiforos Briennios'ın Tarih Materiyalleri olmak üzere iki ayrıntılı anlatımla bilinmektedir. Ayrıntılı olarak anlatılan birkaç Bizans savaşından biridir ve bu nedenle 11. yüzyılın sonlarında Bizans ordusunun taktiklerini incelemek için değerli bir kaynak olarak kabul edilir.[4]

  1. ^ Haldon 2001, s. 128.
  2. ^ Birkenmeier 2002, s. 58.
  3. ^ Haldon 2001, s. 128; Tobias 1979, s. 201.
  4. ^ Tobias 1979, ss. 193–194.

Alıntı yapılan çalışmalar

[değiştir | kaynağı değiştir]