gillen

• Geluid:  gillen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈɣɪlə(n) / (2 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /ˈχɪlə(n)/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ˈɣɪlə(n)/

• gil·len

• In de betekenis van ‘schel schreeuwen’ voor het eerst aangetroffen in 1588 ^{[1] [2] [3]}

gillen

1. een harde schelle ongearticuleerde uitroep slaken ^[4]

   • Hij gilde toen hij in het ravijn viel. 

2. in schuine richting afzagen of afsnijden ^[5]

• blèren, brullen, bulderen, krijsen, uitbrullen

• begillen, uitgillen

• gegil, giller, gillerig, gilling, gilster

de gillen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord gil

• Het woord gillen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "gillen" herkend door: