Przejdź do zawartości

Olivier Rochus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Olivier Rochus
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1981
Namur

Wzrost

168 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny backhand

Status profesjonalny

1999

Zakończenie kariery

2014

Trener

Reginald Willems

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

2

Najwyżej w rankingu

24 (17 października 2005)

Australian Open

4R (2005)

Roland Garros

3R (2001, 2006)

Wimbledon

4R (2003)

US Open

4R (2004)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2

Najwyżej w rankingu

29 (5 lipca 2004)

Australian Open

2R (2004–2007, 2012)

Roland Garros

W (2004)

Wimbledon

3R (2005, 2012)

US Open

3R (2006, 2009)

Strona internetowa

Olivier Rochus (ur. 18 stycznia 1981 w Namur) – belgijski tenisista, zwycięzca French Open 2004 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Tenisistą zawodowym był również jego brat, Christophe Rochus.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Jako junior zwyciężył w Wimbledonie w deblu chłopców w 1998 roku, w parze z Rogerem Federerem. W grze pojedynczej dochodził do półfinałów juniorskich imprez wielkoszlemowych (1997, French Open i Wimbledon).

W zawodowym gronie tenisistów rywalizował w latach 1999–2014.

We wrześniu 2000 roku wygrał swój pierwszy turniej zawodowy w grze pojedynczej rangi ATP World Tour, w Palermo po zwycięstwie w finale z Diego Nargiso. Drugie zwycięstwo turniejowe odniósł w maju 2006 roku, kiedy w finale w Monachium pokonał rodaka Kristofa Vliegena. Ponadto grał w 8 przegranych finałach singla – dwukrotnie w roku 2002 i 2003 w Kopenhadze, w roku 2005 w Auckland, w 2007 roku w Mumbaju, następnie w 2009 roku w Sztokholmie oraz w 2010, 2011 roku w Newport i w 2012 ponownie w Auckland. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlowym był w połowie października 2005 roku na 24. miejscu.

W grze podwójnej Rochus odniósł swój największy sukces w karierze wygrywając wielkoszlemowy French Open w 2004 roku, grając w parze z Xavierem Malisse. Belgowie pokonali w finale francuski debel Fabrice SantoroMichaël Llodra, a w jednej z wcześniejszych rund Todda Woodbridge'a i Jonasa Björkmana. Dzięki zwycięstwu na paryskich kortach Rochus i Malisse zakwalifikowali się do deblowego turnieju Tennis Masters Cup. Udział w turnieju zakończyli na etapie meczów grupowych, z 1 zwycięstwem i 2 porażkami na koncie. W rankingu deblistów na początku lipca 2004 roku zajmował najwyższą pozycję w indywidualnym zestawieniu deblistów - nr 29.

Od roku 2000 reprezentował swój kraj w Pucharze Davisa. Jego najlepszym rezultatem w tych rozgrywkach jest awans do ćwierćfinału z roku 2007. W trakcie rozgrywek pokonywał bardziej utytułowanych zawodników, jak np. Jamesa Blake (edycja z roku 2005) oraz Novaka Đokovicia (2005).

Rochus 3 razy startował w igrzyskach olimpijskich, w 2004 roku w Atenach, w 2008 roku w Pekinie i w 2012 roku w Londynie. Najlepsze rezultaty odnosił w Pekinie, w zawodach singlowych dochodząc do 3 rundy i w rozgrywkach deblowych do 2 rundy. Podczas turnieju gry podwójnej grał razem ze Steve'em Darcisem.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (2–8)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 1 października 2000 Palermo Ceglana Włochy Diego Nargiso 7:6(14), 6:1
Finalista 1. 17 lutego 2002 Kopenhaga Twarda (hala) Niemcy Lars Burgsmüller 3:6, 3:6
Finalista 2. 2 marca 2003 Kopenhaga Twarda (hala) Słowacja Karol Kučera 6:7(4), 4:6
Finalista 3. 15 stycznia 2005 Auckland Twarda Chile Fernando González 4:6, 2:6
Zwycięzca 2. 7 maja 2006 Monachium Ceglana Belgia Kristof Vliegen 6:4, 6:2
Finalista 4. 30 września 2007 Mumbaj Twarda Francja Richard Gasquet 3:6, 4:6
Finalista 5. 25 października 2009 Sztokholm Twarda (hala) Cypr Markos Pagdatis 1:6, 5:7
Finalista 6. 11 lipca 2010 Newport Trawiasta Stany Zjednoczone Mardy Fish 7:5, 3:6, 4:6
Finalista 7. 10 lipca 2011 Newport Trawiasta Stany Zjednoczone John Isner 3:6, 6:7(6)
Finalista 8. 14 stycznia 2012 Auckland Twarda Hiszpania David Ferrer 3:6, 4:6

Gra podwójna (2–5)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 6 czerwca 2004 French Open, Paryż Ceglana Belgia Xavier Malisse Francja Michaël Llodra
Francja Fabrice Santoro
7:5, 7:5
Zwycięzca 2. 9 stycznia 2005 Adelaide Twarda Belgia Xavier Malisse Szwecja Simon Aspelin
Australia Todd Perry
7:6, 6:4
Finalista 1. 31 lipca 2005 Kitzbühel Ceglana Belgia Christophe Rochus Czechy Leoš Friedl
Rumunia Andrei Pavel
2:6, 7:6(5), 0:6
Finalista 2. 8 stycznia 2006 Ad-Dauha Twarda Belgia Christophe Rochus Szwecja Jonas Björkman
Białoruś Maks Mirny
6:2, 3:6, 8–10
Finalista 3. 15 października 2006 Sztokholm Twarda (hala) Belgia Kristof Vliegen Australia Paul Hanley
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:7(2), 4:6
Finalista 4. 20 lipca 2008 Kitzbühel Ceglana Argentyna Lucas Arnold Ker Stany Zjednoczone James Cerretani
Rumunia Victor Hănescu
3:6, 5:7
Finalista 5. 7 lutego 2010 Zagrzeb Twarda (hala) Francja Arnaud Clément Austria Jürgen Melzer
Niemcy Philipp Petzschner
6:3, 3:6 8–10

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]