Przejdź do zawartości

Pierre-Hugues Herbert

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pierre-Hugues Herbert
Ilustracja
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

18 marca 1991
Schiltigheim

Wzrost

188 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2010

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Jean Roch Herbert

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

36 (11 lutego 2019)

Australian Open

3R (2016, 2019)

Roland Garros

3R (2018)

Wimbledon

3R (2016)

US Open

2R (2018)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

23

Najwyżej w rankingu

2 (11 lipca 2016)

Australian Open

W (2019)

Roland Garros

W (2018, 2021)

Wimbledon

W (2016)

US Open

W (2015)

Strona internetowa

Pierre-Hugues Herbert (ur. 18 marca 1991 w Schiltigheim) – francuski tenisista, zwycięzca wielkoszlemowych US Open 2015, Wimbledonu 2016, French Open 2018 i 2021, a także Australian Open 2019 w grze podwójnej mężczyzn, zdobywca Pucharu Davisa 2017, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).

Wychowany w tenisowej rodzinie, od 1997 roku trenowany m.in. przez ojca – Jeana Rocha, natomiast jego matka – Marie Laure jest instruktorką tenisa ziemnego.

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Jako zawodowy tenisista Herbert zaczął występować od 2010 roku.

W grze pojedynczej jest finalistą czterech turniejów rangi ATP Tour: w Winston-Salem (2015), Shenzhen (2018), Montpellier (2019) i Marsylii (2021).

W grze podwójnej Francuz jest mistrzem US Open 2015, Wimbledonu 2016, French Open w latach 2018 i 2021 oraz Australian Open 2019, grając wspólnie z Nicolasem Mahutem. Herbert doszedł także z Mahutem do finału Australian Open 2015. Łącznie w deblu triumfował w dwudziestu trzech turniejach ATP Tour z trzydziestu trzech rozegranych finałów.

W 2016 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, odpadając z rywalizacji deblowej i gry mieszanej w 1. rundach.

W lipcu 2016 roku zadebiutował w reprezentacji Francji w rywalizacji o Puchar Davisa. W listopadzie 2017 przyczynił się do pierwszego od 2001 roku triumfu Francji w turnieju, wygrywając w finale przeciwko Belgii mecz gry podwójnej wspólnie z Richardem Gasquetem z parą Ruben BemelmansJoris De Loore[1]. Końcowy wynik rywalizacji to 3:2 dla Francji.

Najwyższe – 36. miejsce w rankingu singlowym osiągnął 11 lutego 2019 roku. Najwyższą lokatę w deblu (2. pozycja) osiągnął 11 lipca 2016.

Finały w turniejach ATP Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (0–4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 29 sierpnia 2015 Winston-Salem Twarda Południowa Afryka Kevin Anderson 4:6, 5:7
Finalista 2. 30 września 2018 Shenzhen Twarda Japonia Yoshihito Nishioka 5:7, 6:2, 4:6
Finalista 3. 10 lutego 2019 Montpellier Twarda (hala) Francja Jo-Wilfried Tsonga 4:6, 3:6
Finalista 4. 14 marca 2021 Marsylia Twarda (hala) Rosja Daniił Miedwiediew 4:6, 7:6(4), 4:6

Gra podwójna (23–10)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 5 października 2014 Tokio Twarda Polska Michał Przysiężny Chorwacja Ivan Dodig
Brazylia Marcelo Melo
6:3, 6:7(3), 10–5
Finalista 1. 31 stycznia 2015 Australian Open, Melbourne Twarda Francja Nicolas Mahut Włochy Simone Bolelli
Włochy Fabio Fognini
4:6, 4:6
Finalista 2. 13 czerwca 2015 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Francja Nicolas Mahut Chorwacja Ivo Karlović
Polska Łukasz Kubot
2:6, 6:7(9)
Zwycięzca 2. 21 czerwca 2015 Londyn (Queen’s) Trawiasta Francja Nicolas Mahut Polska Marcin Matkowski
Serbia Nenad Zimonjić
6:2, 6:2
Zwycięzca 3. 12 września 2015 US Open, Nowy Jork Twarda Francja Nicolas Mahut Wielka Brytania Jamie Murray
Australia John Peers
6:4, 6:4
Finalista 3. 27 września 2015 Metz Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Polska Łukasz Kubot
Francja Édouard Roger-Vasselin
6:2, 3:6, 7–10
Zwycięzca 4. 19 marca 2016 Indian Wells Twarda Francja Nicolas Mahut Kanada Vasek Pospisil
Stany Zjednoczone Jack Sock
6:3, 7:6(5)
Zwycięzca 5. 2 kwietnia 2016 Miami Twarda Francja Nicolas Mahut Południowa Afryka Raven Klaasen
Stany Zjednoczone Rajeev Ram
5:7, 6:1, 10–7
Zwycięzca 6. 18 kwietnia 2016 Monte Carlo Ceglana Francja Nicolas Mahut Wielka Brytania Jamie Murray
Brazylia Bruno Soares
4:6, 6:0, 10–6
Zwycięzca 7. 19 czerwca 2016 Londyn (Queen’s) Trawiasta Francja Nicolas Mahut Australia Chris Guccione
Brazylia André Sá
6:3, 7:6(5)
Zwycięzca 8. 9 lipca 2016 Wimbledon, Londyn Trawiasta Francja Nicolas Mahut Francja Julien Benneteau
Francja Édouard Roger-Vasselin
6:4, 7:6(1), 6:3
Finalista 4. 23 października 2016 Antwerpia Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Kanada Daniel Nestor
Francja Édouard Roger-Vasselin
4:6, 4:6
Finalista 5. 6 listopada 2016 Paryż Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Finlandia Henri Kontinen
Australia John Peers
4:6, 6:3, 6–10
Zwycięzca 9. 21 maja 2017 Rzym Ceglana Francja Nicolas Mahut Chorwacja Ivan Dodig
Hiszpania Marcel Granollers
4:6, 6:4, 10–3
Zwycięzca 10. 13 sierpnia 2017 Montreal Twarda Francja Nicolas Mahut Indie Rohan Bopanna
Chorwacja Ivan Dodig
6:4, 3:6, 10–6
Zwycięzca 11. 20 sierpnia 2017 Cincinnati Twarda Francja Nicolas Mahut Wielka Brytania Jamie Murray
Brazylia Bruno Soares
7:6(6), 6:4
Finalista 6. 6 stycznia 2018 Pune Twarda Francja Gilles Simon Holandia Robin Haase
Holandia Matwé Middelkoop
6:7(5), 6:7(5)
Zwycięzca 12. 18 lutego 2018 Rotterdam Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Austria Oliver Marach
Chorwacja Mate Pavić
2:6, 6:2, 10–7
Zwycięzca 13. 9 czerwca 2018 French Open, Paryż Ceglana Francja Nicolas Mahut Austria Oliver Marach
Chorwacja Mate Pavić
6:2, 7:6(4)
Finalista 7. 18 listopada 2018 Londyn Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Stany Zjednoczone Mike Bryan
Stany Zjednoczone Jack Sock
7:5, 1:6, 11–13
Zwycięzca 14. 5 stycznia 2019 Doha Twarda Belgia David Goffin Holandia Robin Haase
Holandia Matwé Middelkoop
5:7, 6:4, 10–4
Zwycięzca 15. 27 stycznia 2019 Australian Open, Melbourne Twarda Francja Nicolas Mahut Finlandia Henri Kontinen
Australia John Peers
6:4, 7:6(1)
Zwycięzca 16. 3 listopada 2019 Paryż Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Rosja Karen Chaczanow
Rosja Andriej Rublow
6:4, 6:1
Zwycięzca 17. 17 listopada 2019 Londyn Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Południowa Afryka Raven Klaasen
Nowa Zelandia Michael Venus
6:3, 6:4
Zwycięzca 18. 16 lutego 2020 Rotterdam Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Finlandia Henri Kontinen
Niemcy Jan-Lennard Struff
7:6(5), 4:6, 10–7
Zwycięzca 19. 18 października 2020 Kolonia Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Polska Łukasz Kubot
Brazylia Marcelo Melo
6:4, 6:4
Finalista 8. 23 maja 2021 Lyon Ceglana Francja Nicolas Mahut Monako Hugo Nys
Niemcy Tim Pütz
4:6, 7:5, 8–10
Zwycięzca 20. 12 czerwca 2021 French Open, Paryż Ceglana Francja Nicolas Mahut Kazachstan Aleksandr Bublik
Kazachstan Andriej Gołubiew
4:6, 7:6(1), 6:4
Zwycięzca 21. 20 czerwca 2021 Londyn Trawiasta Francja Nicolas Mahut Stany Zjednoczone Reilly Opelka
Australia John Peers
6:4, 7:5
Finalista 9. 7 listopada 2021 Paryż Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Niemcy Tim Pütz
Nowa Zelandia Michael Venus
3:6, 7:6(4), 9–11
Zwycięzca 22. 21 listopada 2021 Turyn Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Stany Zjednoczone Rajeev Ram
Wielka Brytania Joe Salisbury
6:4, 7:6(0)
Zwycięzca 23. 6 lutego 2022 Montpellier Twarda (hala) Francja Nicolas Mahut Wielka Brytania Lloyd Glasspool
Finlandia Harri Heliövaara
4:6, 7:6(3), 12–10

Kariera juniorska

[edytuj | edytuj kod]

W 2009 roku zwyciężył w juniorskim deblowym turnieju wielkoszlemowym – na Wimbledonie. W zawodach tych tworzył parę razem z Kevinem Krawietzem. W finale pokonali Juliena Obry’ego i Adriena Pugeta 6:7(3), 6:2, 12–10. W 2009 roku osiągnął półfinał gry pojedynczej w juniorskim US Open, przegrywając z Bernardem Tomiciem 1:6, 6:7(5).

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (1–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 5 lipca 2009 Wimbledon, Londyn Trawiasta Niemcy Kevin Krawietz Francja Julien Obry
Francja Adrien Puget
6:7(3), 6:2, 12–10

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wirtualna Polska Media, Puchar Davisa: dziesiąty tytuł Francji. Lucas Pouille bohaterem finału – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 26 listopada 2017 [dostęp 2017-12-02].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]