Przejdź do zawartości

Donald Johnson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Donald Johnson
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

9 września 1968
Bethlehem

Wzrost

190 cm

Gra

leworęczna, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1992

Zakończenie kariery

2004

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

194 (22 kwietnia 1996)

Roland Garros

2R (1995)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

23

Najwyżej w rankingu

1 (28 stycznia 2002)

Australian Open

SF (2002)

Roland Garros

QF (1996, 1998)

Wimbledon

W (2001)

US Open

F (2001)

Donald James Johnson (ur. 9 września 1968 w Bethlehem) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, zwycięzca Wimbledonu 2000 w grze mieszanej i Wimbledonu 2001 w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Johnson w latach 1987–1991 występował w rozgrywkach akademickich w USA, broniąc barw University of North Carolina; miał już wówczas na koncie nagrodę amerykańskiej federacji tenisowej USTA za sportową postawę wśród juniorów (1986). Po ukończeniu studiów (z dyplomem ekonomisty) przystąpił w 1992 roku do rywalizacji wśród tenisistów zawodowych. Karierę zakończył w 2004 roku, po US Open.

W 1994 roku Johnson zagrał w kilku imprezach z Francisco Montaną, osiągając m.in. półfinał turnieju ATP World Tour w Barcelonie. W 1996 roku obaj Amerykanie podjęli stałą współpracę, która już w tymże roku zaowocowała 2 zwycięstwami turniejowymi ATP World Tour – w Meksyk i Amsterdamie, a także wielkoszlemowym ćwierćfinałem na kortach Rolanda Garrosa.

W 1997 roku Johnson i Montana triumfowali w turnieju ATP Super 9 w Monte Carlo, pokonując m.in. Jewgienija Kafielnikowa i Daniela Vacka oraz w finale Jacco Eltingha i Paula Haarhuisa. Dalsze 2 finały turniejowe oraz ćwierćfinał Wimbledonu dał Amerykanom pierwszy awans do deblowego ATP World Tour World Championships, który jednak zakończyli na etapie rozgrywek grupowych z 3 porażkami na koncie.

Sezon 1998 był dla obu Amerykanów jeszcze bardziej udany – wygrali 4 turnieje, zaliczyli jeszcze 1 finał, byli w ćwierćfinale French Open, a w turnieju ATP World Tour World Championships doszli do półfinału. Na sezonie 1998 Johnson i Montana zakończyli regularne wspólne występy.

Johnson w 1999 roku wygrał 2 turnieje, w Estoril mając za partnera Tomása Carbonella, w GstaadCyrila Suka.

U progu sezonu 2000 Amerykanin kilka turniejów zagrał w parze z Sukiem, imprezę w Meksyku wygrał z Byronem Blackiem, a najlepsze rezultaty w roku odniósł wspólnie z Pietem Norvalem. Od wiosny do końca sezonu 2000 Norval i Johnson wygrali 4 turnieje i byli w 2 finałach. Wśród turniejowych trofeów najcenniejsze pochodziło z Bangalore, gdzie triumfowali w ATP World Tour World Championships. W finale okazali się lepsi od Leandera Paesa i Mahesha Bhupathiego, rewanżując się tym samym za porażkę w meczu grupowym tej samej imprezy.

Jeszcze większe sukcesy Johnson odnosił z kolejnym partnerem, którym został w 2001 roku Jared Palmer. W tymże roku Amerykanie wygrali 5 turniejów – dwa na kortach trawiastych, w tym Wimbledon. W Londynie już w ćwierćfinale musieli bronić 4 piłek meczowych w spotkaniu z Juanem Balcellsem i Sjengiem Schalkenem, by następnie w półfinale pokonać Maksa Mirnego i Uładzimira Wałczkou, a w finale Davida Rikla i Jiříego Nováka 6:4, 4:6, 6:3, 7:6(6). Johnson i Palmer okazali się pierwszą amerykańską parą od 1990 roku, która wygrała Wimbledon (triumfowali wówczas Jim Pugh i Rick Leach). Swoją dyspozycję utrzymali w kolejnych miesiącach sezonu, dochodząc do finału Tennis Masters Series w Montrealu (gdzie Rikl i Novak wzięli rewanż) oraz drugiego finału wielkoszlemowego – podczas US Open. W Nowym Jorku musieli uznać wyższość Wayne’a Blacka i Kevina Ullyetta.

Start w ATP World Doubles Challenge Cup podsumowującym sezon 2001, który ze względu na kłopoty organizatora odbył się z kilkumiesięcznym poślizgiem już w 2002 roku, Amerykanie zakończyli na półfinale.

Wyniki Johnsona z 2001 roku i 2 wygrane turnieje oraz półfinał Australian Open w styczniu 2002 roku dały Johnsonowi awans na pozycję lidera światowego rankingu deblistów 28 stycznia 2002. Łącznie na szczycie listy znajdował się przez 20 tygodni. W sezonie 2002 Johnson nadal startował w parze z Jaredem Palmerem, na koniec sezonu pozostając najstarszym graczem w czołowej dziesiątce klasyfikacji światowej. Johnson i Palmer w tymże roku byli w półfinale Wimbledonu, ćwierćfinale US Open oraz 2 finałach, w tym Tennis Masters Series w Miami. Zakwalifikowali się także do Tennis Masters Cup jak 4 para na świecie, ale nie mogli wystąpić w turnieju, gdyż Johnson poddał się operacji lewego stawu skokowego.

W 2003 roku Johnson i Palmer doszli do ćwierćfinału Australian Open, a w parze z Leanderem Paesem Johnson był w finale w ’s-Hertogenbosch. Były to ostatnie znaczące osiągnięcia Amerykanina.

Sukcesy Johnson odnosił również w grze mieszanej. W parze z Kimberly Po osiągnął w 1999 roku finał US Open, a rok później z tą samą partnerką triumfował na Wimbledonie. Doświadczona para amerykańska pokonała w wimbledońskim finale Lleytona Hewitta i Kim Clijsters 6:4, 7:6(3).

W reprezentacji w Pucharze Davisa zagrał raz, jesienią 2001 roku w barażu o grupę światową przeciwko Indiom. Johnson i Palmer przegrali wówczas z Leanderem Paesem i Maheshem Bhupathim, ale reprezentacja USA odniosła zwycięstwo dzięki singlistom Andy'emu Roddickowi i Jamesowi Blake.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra mieszana (1–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 11 września 1999 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Kimberly Po Japonia Ai Sugiyama
Indie Mahesh Bhupathi
4:6, 4:6
Zwycięzca 1. 8 lipca 2000 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Kimberly Po Belgia Kim Clijsters
Australia Lleyton Hewitt
6:4, 7:6(3)

Gra podwójna (23–12)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 10 marca 1996 Meksyk Ceglana Stany Zjednoczone Francisco Montana Wenezuela Nicolás Pereira
Hiszpania Emilio Sánchez
6:2, 6:4
Zwycięzca 2. 4 sierpnia 1996 Amsterdam Ceglana Stany Zjednoczone Francisco Montana Szwecja Rikard Bergh
Stany Zjednoczone Jack Waite
6:4, 3:6, 6:2
Zwycięzca 3. 27 kwietnia 1997 Monte Carlo Ceglana Stany Zjednoczone Francisco Montana Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
7:6, 2:6, 7:6
Finalista 1. 20 lipca 1997 Stuttgart Ceglana Stany Zjednoczone Francisco Montana Brazylia Gustavo Kuerten
Brazylia Fernando Meligeni
4:6, 4:6
Finalista 2. 19 października 1997 Ostrawa Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Francisco Montana Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
2:6, 4:6
Zwycięzca 4. 8 lutego 1998 Marsylia Twarda (hala) Stany Zjednoczone Francisco Montana Stany Zjednoczone Mark Keil
Stany Zjednoczone T.J. Middleton
6:4, 3:6, 6:3
Finalista 3. 15 lutego 1998 Dubaj Twarda Stany Zjednoczone Francisco Montana Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
2:6, 5:7
Zwycięzca 5. 12 kwietnia 1998 Estoril Ceglana Stany Zjednoczone Francisco Montana Meksyk David Roditi
Holandia Fernon Wibier
6:1, 2:6, 6:1
Zwycięzca 6. 10 maja 1998 Hamburg Ceglana Stany Zjednoczone Francisco Montana Południowa Afryka David Adams
Nowa Zelandia Brett Steven
6:2, 7:5
Zwycięzca 7. 11 października 1998 Palermo Ceglana Stany Zjednoczone Francisco Montana Argentyna Pablo Albano
Argentyna Daniel Orsanic
6:4, 7:6
Zwycięzca 8. 11 kwietnia 1999 Estoril Ceglana Hiszpania Tomás Carbonell Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
6:3, 2:6, 6:1
Zwycięzca 9. 11 lipca 1999 Gstaad Ceglana Czechy Cyril Suk Macedonia Północna Ałeksandar Kitinow
Filipiny Eric Taino
7:5, 7:6(4)
Zwycięzca 10. 27 lutego 2000 Meksyk Ceglana Zimbabwe Byron Black Argentyna Gastón Etlis
Argentyna Martín Rodríguez
6:3, 7:5
Zwycięzca 11. 16 kwietnia 2000 Estoril Ceglana Południowa Afryka Piet Norval Południowa Afryka David Adams
Australia Joshua Eagle
6:4, 7:5
Zwycięzca 12. 25 czerwca 2000 Nottingham Trawiasta Południowa Afryka Piet Norval Południowa Afryka Ellis Ferreira
Stany Zjednoczone Rick Leach
1:6, 6:4, 6:3
Finalista 4. 23 lipca 2000 Stuttgart Ceglana Argentyna Lucas Arnold Ker Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
7:5, 2:6, 3:6
Finalista 5. 22 października 2000 Tuluza Twarda (hala) Południowa Afryka Piet Norval Francja Julien Boutter
Francja Fabrice Santoro
6:7(8), 6:4, 6:7(5)
Zwycięzca 13. 29 października 2000 Bazylea Dywanowa (hala) Południowa Afryka Piet Norval Szwajcaria Roger Federer
Słowacja Dominik Hrbatý
7:6(9), 4:6, 7:6(4)
Finalista 6. 5 listopada 2000 Stuttgart Twarda (hala) Południowa Afryka Piet Norval Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
6:3, 3:6, 4:6
Zwycięzca 14. 17 listopada 2000 Doubles Championship, Bangalore Twarda Południowa Afryka Piet Norval Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
7:6(8), 6:3, 6:4
Zwycięzca 15. 4 marca 2001 Acapulco Ceglana Brazylia Gustavo Kuerten Południowa Afryka David Adams
Argentyna Martín García
6:3, 7:6(5)
Zwycięzca 16. 11 marca 2001 Scottsdale Twarda Stany Zjednoczone Jared Palmer Chile Marcelo Ríos
Holandia Sjeng Schalken
7:6(3), 6:2
Finalista 7. 15 kwietnia 2001 Estoril Ceglana Nenad Zimonjić Czechy Radek Štěpánek
Czechy Michal Tabara
4:6, 1:6
Zwycięzca 17. 29 kwietnia 2001 Barcelona Ceglana Stany Zjednoczone Jared Palmer Hiszpania Tommy Robredo
Hiszpania Fernando Vicente
7:6(2), 6:4
Zwycięzca 18. 6 maja 2001 Majorka Ceglana Stany Zjednoczone Jared Palmer Hiszpania Feliciano López
Hiszpania Francisco Roig
7:5, 6:3
Zwycięzca 19. 24 czerwca 2001 Nottingham Trawiasta Stany Zjednoczone Jared Palmer Australia Paul Hanley
Australia Andrew Kratzmann
6:4, 6:2
Zwycięzca 20. 7 lipca 2001 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Jared Palmer Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
6:4, 4:6, 6:3, 7:6(6)
Finalista 8. 5 sierpnia 2001 Montreal Twarda Stany Zjednoczone Jared Palmer Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
4:6, 6:3, 3:6
Finalista 9. 8 września 2001 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Jared Palmer Zimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:7(9), 6:2, 3:6
Zwycięzca 21. 28 października 2001 Sztokholm Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jared Palmer Szwecja Jonas Björkman
Australia Todd Woodbridge
6:3, 4:6, 6:3
Zwycięzca 22. 6 stycznia 2002 Ad-Dauha Twarda Stany Zjednoczone Jared Palmer Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
6:3, 7:6(5)
Zwycięzca 23. 13 stycznia 2002 Sydney Twarda Stany Zjednoczone Jared Palmer Czechy Joshua Eagle
Australia Sandon Stolle
6:4, 6:4
Finalista 10. 31 marca 2002 Miami Twarda Stany Zjednoczone Jared Palmer Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
3:6, 6:3, 1:6
Finalista 11. 23 czerwca 2002 Nottingham Trawiasta Stany Zjednoczone Jared Palmer Stany Zjednoczone Mike Bryan
Bahamy Mark Knowles
6:0, 6:7(3), 4:6
Finalista 12. 22 czerwca 2003 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Indie Leander Paes Czechy Martin Damm
Czechy Cyril Suk
5:7, 6:7(4)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]